Δεν χρωστάμε σε κανέναν!

Ώρα με την ώρα γίνεται πιο ορατό απο ποτέ το τέλος της δεξιάς συντηρητικής διακυβέρνησης.

Μπορούμε και πάλι να ελπίζουμε. Να αφήσουμε πίσω τη μιζέρια. Να δώσουμε λύση στο αδιέξοδο της χώρας. Να δώσουμε όραμα στον απογοητευμένο πολίτη. Να δώσουμε διέξοδο στη νέα γενιά, που έχει δικαίωμα να ξαναδεί το μέλλον της με αισιοδοξία.

Τα χρόνια της δεξιάς διακυβέρνησης έφεραν πίσω τη ζωή μας. Όλοι μπορούμε να δούμε…

* Την καθυστέρηση στην ανάπτυξη, με την οικονομική, την κοινωνική και την πολιτισμική διάστασή της. Μια καθυστέρηση που παρουσιάζεται, σκόπιμα, “ως το αποτέλεσμα μιας διεθνούς κρίσης”. Ένα άλλοθι για την αδυναμία του πολιτικού φορέα που ασκεί την εξουσία. Για την αδυναμία του να την διαχειριστεί και να αντιμετωπίσει την όποια κρίση. Για την αδυναμία του να σχεδιάσει ή να αξιοποιήσει συγκριτικά πλεονεκτήματα, τα οποία διαθέτει η χώρα μας.
* Την παντελή έλλειψη στρατηγικής -προσανατολισμού και στόχων στην εξωτερική πολιτική της χώρας. Τόσο με την έννοια της απουσία μιας αξιοπρεπούς έστω διαχείρισης των ανοιχτών εθνικών υποθέσεων, όσο με την έννοια της προσβολής του κύρους της χώρας μας σε ευρωπαϊκό αλλά και παγκόσμιο επίπεδο. Με αρνητικές παρενέργειες σε όλα τα επίπεδα και τους τομείς της καθημερινής ζωής.
* Την ελεύθερη πτώση των ηθικών αξιών. Με την καταρράκωση των θεσμών, την αναξιοκρατία. Και ακόμα περισσότερο: Με την επιβράβευση του καταφερτζή και του πονηρού. Με την αποδοχή ότι μπορείς -και μάλλον είναι και καλό-, να είσαι απατεώνας. Είσαι κορόιδο, αν δεν είσαι απατεώνας! Αυτό είναι το μήνυμα που δίνει ο τρόπος λειτουργίας του σημερινού μας συστήματος. Με αυτόν τον τρόπο, ζητούν από τη ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ τον πρόωρο συμβιβασμό και την ενσωμάτωση, την υποταγή και την ηθική απαξίωση.
* Την άδικη, βίαιη και ταχύτατη ανακατανομή του πλούτου. Είναι χαρακτηριστικό αποτέλεσμα -όχι τυχαία βέβαια- της διακυβέρνησης των συντηρητικών κυβερνήσεων. Ενεργοποιήθηκαν σε αυτήν την κατεύθυνση οι βασικοί μηχανισμοί: To φορολογικό σύστημα, το τραπεζικό σύστημα το χρηματιστήριο και η μίζερη διαχείριση των δημόσιων επενδύσεων. Είναι μια πραγματικότητα, ότι το ΠΑΣΟΚ παρέδωσε με πολλά, χωρίς άλλο, προβλήματα, την Ελλάδα της Ολυμπιάδας και θα παραλάβει την Ελλάδα της χρεοκοπίας. Δεν είναι μόνο το λουκέτο στις επιχειρήσεις. Στα όρια της κατάρρευσης βρίσκονται σήμερα ακόμα και στοιχειώδεις μορφές του Κράτους Πρόνοιας. Η ασφάλιση και η περίθαλψη. Η βασική εκπαίδευση. Οι νέοι δεν μπορούν να παντρευτούν. Οι άνεργοι δεν μπορούν να βρουν δουλειά. Οι μετανάστες από την μια πλευρά αντιμετωπίζονται ως “πρόβλημα”, και από την άλλη ως φτηνό εργατικό δυναμικό. Οι ασθενέστερες και ειδικές ομάδες πληθυσμού, αντιμετωπίζονται με ανειλικρίνεια και διάθεση εκμετάλλευσης. Ως πελάτες. Ως μηχανισμός. Ως δεξαμενές ψήφων.

Έρχεται καινούρια εποχή. Μια εποχή που η χώρα μας, δεν έχει απλώς ανάγκη από μια νέα διακυβέρνηση.

ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΞΑΝΑΒΡΕΙ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΤΗΣ.

ΤΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΤΗΣ.

ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ.

Στην απαίτηση αυτή της εποχής μας, στην πρόκληση αυτή για το ΠΑΣΟΚ υπάρχουν ανοιχτά ζητήματα. Ζητήματα που τίθενται “από μέσα” και ”από έξω”:

* Το ΠΑΣΟΚ σήμερα εκφράζει ή δεν εκφράζει μια κοινωνική συμμαχία δυνάμεων της ανάπτυξης, της προόδου, του πολιτισμού και της εργασίας, με σκοπό την ανατροπή αυτής της άδικης ανακατανομής;
* Το ΠΑΣΟΚ σήμερα αποτελείται από τον “κακό μηχανισμό” του που “παραμονεύει” για να ακυρώσει το ρόλο του; Ή ανανεώνεται και αναγεννιέται αναδεικνύοντας σε αυτήν την πορεία ένα νέο, ικανό στελεχιακό δυναμικό; Ένα δυναμικό που λειτουργώντας σε ένα πλαίσιο αρχών και με συλλογικότητα μπορεί να πετύχει τα καλύτερα για τη χώρα;
* Στην νέα πορεία του Κινήματος θα επικρατήσει μια μέθοδος συζήτησης και διαβούλευσης για προγράμματα, ιδέες και πολιτικές ή θα εφαρμοστεί μια λογική στενά τεχνοκρατικής συμμετοχής; Ή -ακόμα χειρότερα- η προχειρότητα της διαπραγμάτευσης και της στείρας σύγκρουσης μηχανισμών; Γιατί στα κόμματα είναι γνωστό ότι εκτός από ιδέες, επιδιώξεις και καλές προθέσεις, υπάρχουν μηχανισμοί. Ενίοτε ισχυροί. Κάποτε απαραίτητοι. Τις περισσότερες φορές όμως, άγονοι και καταστροφικοί.

Ο Γιώργος Παπανδρέου είναι σήμερα χρεωμένος με μια βαριά ευθύνη. Με την ευθύνη να εκφράσει την αδιαπραγμάτευτη βούληση όλων μας για πλήρη απελευθέρωση του πολιτικού μας συστήματος από πάσης μορφής “κακές” εξαρτήσεις και δεσμεύσεις. Θα χρειαστεί να θέσει τους όρους για να αλλάξουμε το φορολογικό σύστημα και να παρέμβουμε στη λειτουργία του τραπεζικού συστήματος, να ξαναχτίσουμε το κατεστραμμένο σύστημα υγείας, να φροντίσουμε τους φτωχούς και τους αδύναμους, να διαχειριστούμε με πρόνοια, και εθνική προνοητικότητα τους μετανάστες. Θα χρειαστεί “να σπάσει αυγά”. Άσχετα όπως από την προσωπική θέληση και ικανότητα του όποιου Προέδρου, άσχετα από την εμπιστοσύνη μας, πρέπει όλοι να κατανοήσουμε πως η επιτυχής έκβαση των συγκρούσεων αυτών προϋποθέτει συνείδηση και λειτουργία μιας πολιτικής συλλογικότητας.

Που διαρκώς θα συμμετέχει.

Θα καταχτά ωριμότητα.

Και θα δρα.

Το κρίσιμο ερώτημα είναι αν υπάρχει σήμερα πραγματική βάση για όλα αυτά. Αν υπάρχει ο τρόπος να κινηθούν αυτά τα ζητήματα σε μια πραγματικά προοδευτική κατεύθυνση.

Αυτό κάνουμε σήμερα.

Δηλώνουμε την παρουσία μας.

Επιδιώκουμε την διαφορετική συμβολή μας.

Δεν θέλουμε να αφήσουμε τα πράγματα στην τύχη τους. Και ρωτάμε, απευθυνόμενοι σε όλους όσους παρόμοια σκέφτονται:

ΕΙΣΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΤΑ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΤΥΧΗ ΤΟΥΣ;

Εμείς…
Πιστέψαμε…
Ζήσαμε τις πιο όμορφες μέρες μας, την εποχή της αυτό-οργάνωσης, την εποχή των μαθητικών μας χρόνων.

Αλλά και δώσαμε …τον πιο όμορφο εαυτό μας.

Δεν ΧΡΩΣΤΑΜΕ σε κανέναν και τα νιάτα μας ΕΜΕΙΣ τα προσφέραμε!

Κανείς δεν μας πήρε τίποτα!

Ούτε λοιπόν μας ΧΡΩΣΤΟΥΝ.

Εμείς ΠΙΣΤΕΨΑΜΕ, ΑΓΩΝΙΣΤΗΚΑΜΕ ΧΑΡΙΣΑΜΕ…

Και ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΣ ΣΤΕΡΗΣΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ ΟΤΙ:

Τις πιο όμορφες ημέρες μας δεν τις ζήσαμε ακόμα.

Η ΚΙΝΗΣΗ Πολιτικής Διαβούλευσης είναι η απόφαση μας να συμμετέχουμε. Τώρα!

Για να μην χαραμίσουμε για κανέναν τα επόμενά μας χρόνια, που θα είναι και τα ΚΑΛΥΤΕΡΑ!




http://www.ekinissi.gr/