RSS Feed (xml)
Δευτέρα 30 Ιουνίου 2008
ΚΙΝΗΘΕΙΤΕ
Από κάποιο καλό φίλο, λάβαμε το ακόλουθο email:
"ΑΝΤΕ ΒΡΕ ΠΑΙΔΙΑ ΕΔΩ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΙΓΕΤΑΙ ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΚΑΝΕΤΕ, ΚΑΙΡΟ ΤΩΡΑ. ΚΑΙ ΟΣΟ ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΕΤΕ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ, ΔΙΑΔΙΔΟΥΝ ΟΤΙ ΤΑ ΠΑΡΑΤΗΣΑΤΕ.
ΚΙΝΗΘΕΙΤΕ-ΚΙΝΗΘΕΙΤΕ-ΚΙΝΗΘΕΙΤΕ"
Το θεωρήσαμε ενδιαφέρον και το μετατρέπουμε σε ανάρτηση.
Θα το σχολιάσουν οι επισκέπτες, θα το σχολιάσουμε και εμείς.
Εν τω μεταξύ βέβαια, όπως γνωρίζει και ο αποστολέας του μηνύματος, μόνο ακίνητοι δεν έχουμε μείνει.
Κάποια τεχνικά προβλήματα με το blog είχαμε μόνο. Οι άλλες δουλειές γίνονται κανονικά.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης
(Atom)
Διαβαστηκαν περισσοτερο
-
🔽 Καλλιόπη Κατσουράνη ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΚΑΤΣΟΥΡΑΝΗ Γεννήθηκα το Σεπτέμβριο του 1967. Γονείς μου είναι ο Νίκος και η Κατερίνα Κατσουράνη. Έχ... -
ΔΥΟ ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΥΛΙΝΟ (ΚΥΡΙΑΚΗ 02/12/07) ΚΑΙ ΕΝΑ ΒΙΝΤΕΑΚΙ ΜΕ TON ΑΣΙΜΟ Σε όλους αυτούς, που με πατρική αγάπη μας ρωτούν "ποιόν έχο... -
Ρυθμίσεις για τα blogs που δεν πρέπει να περάσουν 1. Δήλωση υπευθύνου διαχείρισης Ο νόμος περί τύπου επιβάλλει στ...
-
Με εξορμήσεις σε περιοχές του κέντρου της Αθήνας φιλοδοξεί να απαντήσει η τροχαία στο πρόβλημα του παρκαρίσματος γύρω από τους χώρους διασκέ...
-
Το κοινό δελτίο τύπου στην ιστοσελίδα koinoniki Η πόλη μας χρειάζεται μια δημιουργική ώθηση, μια αποφασιστική αλλαγή, έχει δικαίωμα... -
Από τις 8 Απριλίου (εδώ) παραμένει αναπάντητο το ερώτημά μας, προς τους δυο Δημάρχους, (Κορυδαλλού κ. Κασιμάτη και Νίκαιας κ. Μπενετάτο). ...
Μικρό Ημερολόγιο Συνόρων
ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΤΗΣ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ
.jpg)
Αναρτήσεις
7 σχόλια:
Η αλήθεια είναι μία.
"Ο αρχικός πυρήνας διευρύνθηκε αποφασιστικά".
Το δίλλημα (προσανατολισμού στόχου) που μας προβλημάτισε, απαντήθηκε.
Δεν υπάρχει καμμία αντίφαση ανάμεσα σε αυτά που "πρέπει να γίνουν" και σε αυτά που μπορούμε να κάνουμε.
Αποφασίσαμε να κάνουμε "αυτά που μπορούμε, που είναι ένα μέρος από αυτά που πρέπει να γίνουν".
Συμφωνήσαμε ότι ο τρόπος για να συμβάλλουμε σε αυτό που πρέπει να γίνει, είναι απλά ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ.
Έτσι, τέθηκε στόχος.
Έτσι, ταυτίστηκαν στο τέλος οι προσεγγίσεις "ελπίδας - δημιουργίας συγκοινωνούντων δικτύων" με τις προσεγγίσεις "περί δυνατής τοπικής ανάπτυξης". Ταυτίστηκαν επειδή πράγματι, η μεγαλύτερη συμβολή στα δίκτυα αυτο-οργάνωσης, είναι η ανάπτυξη και ισχυροποίηση ενός δικτύου.
παλιέ μου σύντροφε, έλαβα το μήνυμα και νομίζω ότι κατάλαβα.
Καλή επιτυχία.
ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ, ΜΗΝ ΠΑΙΡΝΕΤΕ ΧΑΜΠΑΡΙ,
ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ ΣΑΣ.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΠΡΟΚΟΠΗ
8 ΙΟΥΛΙΟΥ ΕΧΕΙΣ ΓΙΟΡΤΗ ΚΑΙ ΓΕΝΕΘΛΙΑ
Φίλοι μου,
σας ευχαριστώ για το σχόλιό σας και για τα τηλεφωνήματά σας.Πράγματι,σε λίγα χρόνια, θα είμαι σχεδόν 40 χρονών.Και πράγματι, δείχνω 30. Και αισθάνομαι 20-21.Αυτή τη φορά όμως, θα ήθελα να είμαι 16.
Κοσμά, μάλλον αλήθεια είναι ότι μας ζηλεύουνε, επειδή περνάμε καλά.
Φίλοι μου,
ΑΣ ΚΑΤΑΘΕΣΟΥΜΕ ΤΩΡΑ,ΟΤΙ ΕΠΙΒΙΩΝΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΜΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΤΩΝ 16 ΜΑΣ ΧΡΟΝΩΝ.
ΔΥΝΑΤΟΙ ΓΙΑ ΖΩΗ ΚΑΙ ΕΤΟΙΜΟΙ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ
Χτες το βράδυ σε μια πόλη, συναντήθηκαν δυό γνωστοί μου σε γνωστή καφετέρια.
Και θα έλεγαν γνωστά και συνηθισμένα πράγματα.
Ο ένας μου γνωστός, είναι γνωστό ότι "έχει δηλώσει παρόν" για τη διεκδίκηση χρίσματος.
Πώς γίνεται λοιπόν να δίνει συμβουλές και να εύχεται καλή επιτυχία στον άλλο;
Και πως γίνεται ο άλλος να τον ακούει με φυσικότητα και σοβαρότητα;
Και κάπου αλλού την ίδια σχεδόν ώρα, κάποιοι άλλοι,συναντιώνταν γιά να εκτιμήσουν αν θα φύγουν τώρα, μαζί με τον κύριο "παρόν" ή θα περιμένουν να δούν πρώτα που θα πάει το πράγμα.Και στη συνάντηση αυτή, κάποιος πέταξε το περίφημο:που πάμε χωρίς γυναίκες;
Και ανέλαβαν να συνεχίσουν τα "τετ α τέτ" τραπεζώματα που ήδη έχουν λάβει χώρα αυτόν τον καιρό.Και προγραμμάτισαν και ταξίδια. Ορισμένα από αυτά, θα κρατηθούν κρυφά από τον κύριο "παρόν".Αν έχουν επιτυχία, θα ενημερωθεί. Τότε θα του το παρουσιάσουν ως ευχάριστη έκπληξη.Πρώτα όμως, θα έχουν ενημερώσει κάποιον άλλο.Για να προλάβουν πριν μπορέσει να το διαχειριστεί ο κύριος "παρόν". Έτσι δηλώνουν ότι παίζουν και αυτοί κρίσιμο ρόλο.Και που ξέρεις καμμιά φορά;μπορεί στο τέλος να δηλώσουν και αυτοί παρόν.
Και ενώ τα γεύματα, οι διεργασίες και το παρασκήνιο εξακολουθούν να αποτελούν το μοναδικό ενδιαφέρον των προεστών,κάτι θα γίνει στο τέλος που εγγυάται πολύ θερμό Καλοκαίρι.
Ένα σας λέω μόνο.
Πριν λίγες μέρες το τηλέφωνο χτύπησε και ο φουριόζος λαλεί:
Έλα Σταύρο,επιβεβαιώθηκε.
-Ποιό;
-Αυτό που σου έλεγα για τους άλλους.
-Προχωρούν δηλαδή;
-Πιο γρήγορα από ότι είχαμε υπολογίσει.
-Καλά.
ΛΕΤΕ ΝΑ ΜΙΛΟΥΣΑΝ ΓΙΑ ΚΑΜΜΙΑ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ;
Αντί δικού μου σχολίου βρήκα ενδιαφέρον να σας στείλω τα παρακάτω
ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΝΤΕΛΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ
Εθνικό Συμβούλιο ΠΑ.ΣΟ.Κ. 18 – 19 Ιουλίου 2008
Συντρόφισσες, σύντροφοι,
Σύντροφε Πρόεδρε του ΠΑ.ΣΟ.Κ.,
Είναι κοινός τόπος ότι τα πράγματα έχουν στραβώσει. Ότι βρισκόμαστε περίπου στο πουθενά. Και η κατάσταση αυτή είναι απολύτως απαράδεκτη. Είναι αδιανόητο ο λαός να ζητάει απεγνωσμένα ΑΛΛΑΓΗ και να αδυνατούμε να ανταποκριθούμε στην επιτακτική αυτή ανάγκη του. Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι παρακολουθούμε να πέφτουν οι τίτλοι του τέλους μιας, συναρπαστικής κατά τα άλλα, ιστορίας τριάντα περίπου χρόνων. Οφείλουμε την ύστατη προσπάθεια : μια σκηνή ανατροπής της αδυναμίας της παράταξης.
Μιλώντας στην ΚΟΕΣ του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στις 19 Ιανουαρίου είχα διατυπώσει την εκτίμηση ότι βρισκόμαστε στο 12 και 5. Και, συνεπώς - είχα πει τότε - αν δεν αδράχναμε το τελευταίο λεπτό μιας παράτασης (που δεν την δικαιούμασταν, εδώ που τα λέμε) θα βρισκόμασταν στο πουθενά. Όπως και συμβαίνει σήμερα. Δυστυχώς ! Είχα αναρωτήθει - τότε - εάν θα μπορούσαμε :
1. Να αφήσουμε κατά μέρος την παραπολιτική και να επιστρέψουμε στην Πολιτική.
2. Να ξαναδούμε τον κόσμο, την Ευρώπη, την Μεσόγειο, τα Βαλκάνια, την ίδια την πατρίδα μας, μέσα από τις ανάγκες της εποχής μας.
3. Να υπερασπιστούμε την Δημοκρατία στην ουσία της, χωρίς εκπτώσεις.
4. Να αμφισβητήσουμε τα στερεότυπα τα οποία οδήγησαν στην συρρίκνωση και την διαιωνίζουν.
5. Να ξεκόψουμε από τις κακές παρέες και να συναντηθούμε ξανά με τους δικούς μας ανθρώπους.
6. Να επιδοθούμε σε περισυλλογή και αυτοκριτική αντί να κάνουμε ντόρο. Όπως συνήθισαν διάφοροι.
7. Και το σημαντικότερο ίσως : να κάνουμε όλοι, χωρίς εξαίρεση, ένα βήμα πίσω. Να διεκδικήσουμε έναν ευρύτερο χώρο για όλους, αντί έναν διερυμένο ρόλο για τον εαυτό μας.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, η συζήτηση (η οποία δεν έγινε ποτέ), για το τι δεν έγινε ή τι έγινε λάθος ή για το πως σπαταλήσαμε τα τελευταία αποθέματα ριζοσπαστισμού και λαϊκότητας του Κινήματός μας, δεν έχει πια νόημα. Κατά βάθος ξέρουμε. Στα ερωτήματα μου του Ιανουαρίου όμως, οφείλαμε θετικές απαντήσεις. Και δεν τις δώσαμε. Δείξαμε έτσι, στο εξάμηνο που πέρασε, αδυναμία να υπηρετήσουμε το μείζον : την λαϊκή ανάγκη για ΑΛΛΑΓΗ. Μια ΑΛΛΑΓΗ, η οποία, αφορούσε, πριν απ’όλα και όλους, εμάς τους ίδιους. Έως ότου ενέσκηψε και η SIEMENS για να ολοκληρώσει τον κατακερματισμό και την σύγχυση του χώρου.
Εν τω μεταξύ, στο εξάμηνο που πέρασε, εμείς συζητήσαμε για οτιδήποτε άλλο. Για αναδιανομές εσωκομματικών ρόλων και για προσωπικές προοπτικές. Για αυτοδυναμία, για πρωτιά, για συνεργασίες. Για μικρές και μικρότερες εξουσίες, με άλλα λόγια. Αλήθεια, πόσο νόημα έχουν σήμερα όλα αυτά ; Έτσι, για πρώτη φορά, βρισκόμαστε χωρίς γραμμή πλεύσης μπροστά στο ενδεχόμενο η ακυβερνησία να καταστεί κεντρικό κοινοβουλευτικό δεδομένο, μετά τιςεκλογές, όποτε και αν γίνουν αυτές. Με τελική κατάληξη τα χειρότερα. Εαν αυτή δεν είναι γενικευμένη κρίση του χώρου, τότε τι είναι ;
Κατανοητό είναι - εφ ‘ όσον έτσι έχουν τα πράγματα - να διερευνώνται υπερβάσεις, υπό τον γενικό τίτλο «επανίδρυση». Να προτείνονται τρυκ όπως η αλλαγή του ονόματος και των συμβόλων του ΠΑ.ΣΟ.Κ., λες και αυτά έφταιξαν. Να ψάχνουμε την μαγική συνταγή για να αντιμετωπιστεί η ανάγκη μας. Μόνο που για τη δυσκολία μας δεν έφταιξε η συνταγή, αλλά τα υλικά. Δεν αποδείχθηκαν ακατάλληλα τα σχήματα. Ακατάλληλα αποδείχτηκαν τα πρόσωπα. Οι ίδιοι και οι ίδιες, χρόνια τώρα, να αναλαμβάνουν κομματικές εξουσίες, χωρίς να αναδέχονται όμως και τις ευθύνες οι οποίες απορρέουν από τις εξουσίες αυτές. Με αυτές τις τελευταίες να μετακυλίονται πάντα σε άλλους ή, ακόμα χειρότερα, να διαχέονται στο σύνολο. Για όλα αυτά τα στραβά, θεραπεία δεν μπορεί να υπάρξει, χωρίς να προηγηθεί καταλογισμός.
Ποιός θα μπορούσε άραγε να πραγματοποιήσει τον καταλογισμό αυτό ; Όργανα με επάρκεια κύρους, νομιμοποίησης και αθωότητας, δυστυχώς, δεν υπάρχουν. Έτσι λοιπόν, αυτό που μένει είναι η εθελούσια έξοδος. Μοιάζει λοιπόν ότι αναγκαία προϋπόθεση (χωρίς να είναι σίγουρα και αρκετή) για να ξεπεραστεί το σημερινό αδιέξοδο, είναι να αποχωρήσουν οικειοθελώς τα λίγα γνωστά «ηγετικά στελέχη» από τις θέσεις τους. Όσο ψηλά και αν βρίσκονται στην κομματική ιεραρχία. Αυτά τα οποία υπόσχονται λύση, ενώ τα ίδια αποτελούν το πρόβλημα. Αυτά τα οποία άφησαν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. να πιαστεί στο δόκανο. Και μαζι του την μεγάλη παράταξή μας : την κεντροαριστερά. Τελικά την ίδια την χώρα. Και καλό είναι όχι απλώς να αποχωρήσουν, αλλά και να μην ασχοληθούν με το ποιά και με ποιούς θα είναι η συνέχεια. Αλλοιώς, για μια ακόμη φορά, θα επιχειρήσουν να την κόψουν και να την ράψουν στα δικά τους μέτρα. Με άλλα λόγια, να χωρέσουν τα μεγάλα στα μικρά.
Θα αρκούσε, πιστεύω, η αποχώρηση έστω και λίγων – όσο πιο κορυφαίων στο αξίωμα, τόσο το καλλίτερο – για να δημιουργηθεί η δυναμική της σωτηρίας του χώρου. Της αναδιοργάνωσής του σε πολιτική βάση. Της καθαρής γραμμής πλεύσης του και της διεύρυνσης της απήχησής του. Της κινητοποίησης υπαρκτών δυνάμεων. Της επανεμφάνισης δημιουργικών πρωτοβουλιών βάσης. Αυτά όλα, ναι, θα ήταν ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ. Και δεν θα έπαιρνε και πολύ χρόνο να αρχίσει να αποδίδει χειροπιαστά θετικά αποτελέσματα.
Αλλά ακόμα και αν ο Αύγουστος, ως μήνας περισυλλογής, δεν αναδείξει ούτε έναν έτοιμο για το τόλμημα, η παράταξη δεν θα χαθεί. Απλώς, γιατί υπάρχει πάντα και ο Σεπτέμβρης. Όχι ως μήνας επετειακός στο πλαίσιο ενός, όποιου (καλού ή κακού δεν έχει σημασία), marketing plan. Αντιθέτως, ο Σεπτέβρης υπάρχει ως μήνας μνήμης - οδηγού για πρωτοβουλίες. Ώστε να γράψουμε μια νέα σελίδα για τον ελληνικό λαό.
Είναι η στιγμή της αλήθειας για όλους μας. Και τον κάθε έναν από μας ξεχωριστά. Η επιλογή είναι ανάμεσα στην υπέρβαση του αδιεξόδου από την μια, και την διαιώνισή του, από την άλλη. Και αυτή την φορά, είναι αναπόφευκτο ο λαός να αποφανθεί για το ποιός είναι δίπλα του και ποιός απέναντί του. Ποιός θέλει και μπορεί να υπηρετεί το εθνικό και δημόσιο συμφέρον και ποιός όχι.
Ειλικρινά εύχομαι να βρεθούμε στρατευμένοι, όλοι μαζί, στην σωστή επιλογή.
Ευχαριστώ
γιά την αντιγραφή, Αλέκος
Δημοσίευση σχολίου
Σχολιάστε ελεύθερα...