Ούτε παραδινόμαστε – Ούτε φεύγουμε: θα τους παρασύρουμε μαζί μας...Ας διαλέξουν!

Του Νίκου Κοτζιά

Ο κόσμος βρίσκεται σε αλλαγή. Η ΕΕ είναι αναγκασμένη να προσαρμοστεί σε αυτές τις αλλαγές. Σε αντίθεση με ότι πίστευε πριν δέκα χρόνια δεν είναι αυτή που θα καθορίσει το παγκόσμιο γίγνεσθαι. Δεν είναι αυτή η ανερχόμενη δύναμη και το «λαμπρό παράδειγμα». Οι ΗΠΑ εξακολουθούν να είναι κατά πολύ ισχυρότερες από την ΕΕ και οι αναδυόμενες δυνάμεις, όπως είναι η Κίνα και η Ινδία, δείχνουν να έχουν περισσότερες προοπτικές. Αυτό, φαίνεται να μην το αντιλαμβάνεται με επάρκεια η Γερμανία. Η Γερμανία της Μέρκελ κάνει ασκήσεις ισχύος στο εσωτερικό της ΕΕ με έναν τρόπο που δείχνει να αγνοεί ότι εκείνη έχει την μέγιστη ανάγκη της ΕΕ στο νέο παγκόσμιο περιβάλλον. Η Ελλάδα οφείλει να μελετά με προσοχή τις αλλαγές που συντελούνται στον κόσμο και να τις υπενθυμίζει σε όποιον συμπεριφέρεται αλαζονικά στο εσωτερικό της Ευρώπης, αγνοώντας τα πραγματικά μεγέθη σε παγκόσμια κλίμακα.Προκειμένου να διεξάγει η Ελλάδα πετυχημένες διαπραγματεύσεις εντός της ΕΕ, χρειάζεται να έχει σαφή εικόνα των πραγματικών συμφερόντων, δυνατοτήτων και προθέσεων όλων των παικτών στο εσωτερικό της. Δυστυχώς, η Ελληνική κυβέρνηση όταν ξεκίνησε την περιπέτεια του μνημονίου δεν είχε καν κάνει τον κόπο να μελετήσει και κατανοήσει τις αλλαγές στρατηγικής που είχαν ήδη συντελεστεί εντός της ΕΕ. Ακόμα και σήμερα προσπαθεί να λύσει τα προβλήματά της χωρίς μελέτες. Χωρίς σχέδιο. Περιορίζεται σε διμερή συνομιλίες με τις πλεονασματικές χώρες, κύρια τη Γερμανία, αλλά και άλλες, όπως είναι η Φιλανδία. Ασφαλώς και πρέπει να συνομιλεί και να διαπραγματεύεται με αυτές. Οφείλει, όμως, πρωτίστως, να κατανοήσει τα συμφέροντά της. Την ανάγκη να έχει συμμάχους ώστε να δυναμώνει το μέτωπο έναντι των κακοπροαίρετων δανειστών της. Η Ελληνική κυβέρνηση, όμως, δεν ενεργοποιήθηκε προκειμένου να συμβάλλει στη συγκρότηση συμμαχίας ανάμεσα σε ελλειμματικές χώρες στο εσωτερικό της ΕΕ, αλλά και με χώρες εκτός της ΕΕ, με στόχο, να διευρύνει τις δυνατότητες δανειοδότησης από τις τελευταίες.Αντί να συμβάλλει η κυβέρνηση στη συγκρότηση ενός μετώπου δυνάμεων με διαφορετικά συμφέροντα και αντιλήψεις από τους τοκογλύφους και τα κράτη εκπρόσωπούς τους, ώστε να δυναμώσει την διαπραγματευτική της θέση, περιορίστηκε σε μονομερείς επαφές με τους δανειστές της. Ξέχασε τον κανόνα ότι όφειλε πριν πάει σε «κουβέντα» με τους δανειστές, να ισχυροποιήσει τη θέση της. Ψυχολογικά. Πολιτικά. Γενικότερα διαπραγματευτικά. Η Ελλάδα οφείλει να αναστοχαστεί πάνω στις διαπραγματεύσεις και να φροντίσει να διορθώσει τα λάθη που έχουν ήδη συμβεί. Να αποφύγει τα επόμενα. Να εκτιμήσει που ακριβώς βρίσκεται. Να μετρήσει αριθμούς και πολιτικές. Να κατανοήσει ότι με την σημερινή πολιτική και διεθνείς συμφωνίες δεν βγαίνει.

Ας πάρουμε ισχυρές αποφάσεις
Για την Ελλάδα η πρώτη απόφαση που έχει να λάβει είναι αν θα συνεχίσει να συσσωρεύει χρέη, ύφεση και λιτότητα προκειμένου να διασφαλίζονται η διαπλοκή, τα μεγάλα λίγα συμφέροντα και οι τοκογλύφοι, ή θα λάβει αποφασιστικά μέτρα αλλαγής πορείας; Θα περιμένει παθητικά λύσεις δημιουργικές από τους δανειστές της ή θα αναζητήσει άλλες λύσεις;Αν συμφωνήσουμε ότι το Μνημόνιο «δεν βγαίνει», οφείλουμε να αλλάξουμε ως χώρα πορεία. Αποφασιστικά να απαιτήσουμε τη μη πληρωμή χρεών που προέκυψαν από παράνομες πράξεις τρίτων (όπως διαφθορά, παραβιάσεις συμβάσεων, αναίτια έξοδα). Να ζητήσουμε την διασφάλιση της δυνατότητας να αγοράσει η χώρα ομόλογά της στις σημερινές τιμές. Να πάρει, δηλαδή δάνεια με τα οποία να αγοράσει μεγάλη ποσότητα του χρέους στις σημερινές χαμηλές τιμές της αγοράς. Να υπάρξει ουσιαστικός ευρωπαϊκός μηχανισμός διαχείρισης των δανείων.Αλλαγές στην πολιτική της ΕΕ, ειδικότερα της Γερμανίας, δεν θα προκύψουν διότι θα γίνουν αποδεκτά τα επιχειρήματα μας πιο λογικά από τα δικά τους. Ούτε διότι θα μεγαλώσει ξαφνικά το βάρος μας. Αλλά διότι θα πάμε αποφασισμένοι να διαπραγματευτούμε με διαφορετικό τρόπο. Για το σκοπό αυτό οφείλουμε να θυμόμαστε ότι μετά από κάθε γύρο παράδοσης της κυβέρνησης στους δανειστές, τράπεζες και υπερεθνικούς θεσμούς, οι δυνατότητες εναλλακτικών λύσεων περιορίζονται και ο χώρος για τις κινήσεις μας περιορίζεται επικίνδυνα.Η Ελλάδα οφείλει να πάει στην επόμενη διαπραγμάτευση αποφασισμένη να φτάσει στα άκρα. Όταν χάνεσαι οφείλεις να επιβιώσεις με τις μεγαλύτερες και πλέον δυνατές απλωτές που διαθέτει κανείς. Αυτό σημαίνει ότι εδώ που φτάσαμε όλοι αυτοί που μπορούν και θέλουν να αποφασίσουν για εμάς πρέπει να γνωρίζουν και να κατανοήσουν ότι η Ελλάδα θα φτάσει στα άκρα. Όχι ως μπλόφα και πολύ λιγότερο για επικοινωνιακά προεκλογικά παιχνίδια. Όποιος πάει στις 25 του Μάρτη για μια εικονική διαπραγμάτευση «εσωτερικής κατανάλωσης» θα λειτουργήσει ως καταδότης των δικαίων των Ελλήνων.Η αποφασιστικότητα στη διαπραγμάτευση με όσο το δυνατόν περισσότερους συμμάχους απαιτείται διότι η Ελλάδα έφτασε εξαιτίας της κυβέρνησης, αλλά και της κατάστασης που αυτή βρήκε, στο άκρο του γκρεμού. Σε μια τέτοια κατάσταση πρέπει να γίνουν σαφή και με τρόπο απλό δύο πράγματα: πρώτον ότι η Ελλάδα δεν έχει κανένα μα κανένα λόγο να περιμένει να φορτωθεί και άλλα βάρη χρέους προκειμένου μετά να καταβαραθρωθεί. Ήδη έχουμε κατά πολύ μεγαλύτερο χρέος εκείνου με το οποίο ξεκίνησε η κατηφόρα. Δεν μας χρειάζεται να παραμείνουμε στο χείλος του γκρεμού προκειμένου να καταπέσουμε με το μεγαλύτερο δυνατό χρέος και έχοντας ξεπληρώσει το μέγιστο δυνατό ποσό. Αν είναι να πέσουμε, ας πέσουμε με τα λιγότερα δυνατά βάρη. Διότι αυτό σημαίνει ότι το σημείο επανεκκίνησης θα είναι καλύτερο από το σημείο που θέλουν να μας πάνε αν δεν δώσουμε μάχη. Αν είναι να χάσουμε έτσι και αλλιώς, τότε ας αυξήσουμε και τις απώλειες των άλλων. Σε λίγο δεν θα μπορούμε να κάνουμε ούτε καν αυτό. Δεν μπορεί να περιμένουν οι υπόλοιποι ότι το μόνο που θα μας απασχολεί είναι να μην χάσουν ούτε ένα σεντς. Το πρόβλημα δεν είναι να τους πούμε αν θα χάσουν ή όχι τα σεντς τους, όπως λανθασμένα δείχνει να νομίζει ο πρωθυπουργός. αλλά να τους εξηγήσουμε ότι τα σεντς τους θα τα σώσουν μόνο σώζοντας μας. Αλλιώς πάπαλα…Δεύτερο και σημαντικότερο. Οφείλουμε να καταλάβουμε οι ίδιοι και κατόπιν οι συνομιλητές και δανειστές μας, ότι στην ανάγκη δεν θα χάσουν μόνο τα «σεντς τους», αλλά θα έχουν βαρύτατες συνέπειες για τα συνολικά τους συμφέροντα. Συνέπειες που δεν έχουν προβλέψει και συνυπολογίσει μέχρι σήμερα. Η Ελλάδα οφείλει να αποκρούσει με κάθε τρόπο το σύμφωνο γερμανικής σταθερότητας μιας συντηρητικά γερμανοποιημένης Ευρώπης. Να πείσει ότι είναι αποφασισμένη, αν εκείνοι θέλουν να μας οδηγήσουν στην καταστροφή στο όνομα του χρέους, σε μια πορεία από την οποία θα χάσουν και εκείνοι όσα κερδίζουν από την ύπαρξη αυτής της νεοφιλελεύθερης ΕΕ. Να εξηγήσει στους υβριστές της, ότι δεν πρόκειται να παραδοθεί στα σχέδιά τους να πληρώνει εις αεί όλο και μεγαλύτερα χρέη και ταυτόχρονα να ξεπουλά τον πλούτο της.Ως Ελληνες οφείλουμε να τους εξηγήσουμε ότι δεν πρόκειται να τους κάνουμε τη χάρη να τους αδειάζουμε τη γωνιά από την ΕΕ όπως μας προτρέπουν προκλητικά οι πιο σκληρές μερίδες του γερμανικού κεφαλαίου και κάποιοι ανόητοι στην αριστερά νομίζουν ότι η ανταπόκριση σε αυτή την πίεση αποτελεί την εναλλακτική λύση προς όφελος της Ελλάδας. Όχι! Και πάλι όχι!. Θα μείνουμε εκεί, με όλα τα θεσμικά μας δικαιώματα! Ένα πράγμα θα πρέπει να γνωρίζουν: αν είναι να μας χρεοκοπήσουν θα τους αντισταθούμε! Ο βρεγμένος τη βροχή δεν την φοβάται! Έχουμε όλα τα θεσμικά δικαιώματα και δυνατότητες να μπλοκάρουμε όλα τα ευρωπαϊκά σχέδια που μας οδηγούν εμάς στον γκρεμό. ‘Η θα συμβιβαστούν, ή το κόστος τους θα είναι το μέγιστο. Εμείς θα ζήσουμε με τα χρέη μας και εκείνοι θα χάσουν τον δρόμο που τους καθιστά ισχυρούς στην διεθνή πολιτική και οικονομική σκηνή. Όπως η Γαλλία είχε ακολουθήσει την πολιτική της άδειας καρέκλας το 1966, προκειμένου να επιβάλλει στους άλλους αλλαγές στην τότε κοινοτική αγροτική πολιτική, έτσι και εμείς αν είναι να μας καταστρέψουν θα μπλοκάρουμε όσο δυνάμεθα την ίδια την λειτουργία της ΕΕ. Θα την παραλύσουμε.Δεν παραδινόμαστε. Δεν εγκαταλείπουμε τα όπλα που διαθέτουμε και για αυτό δεν φεύγουμε ούτε από την ΕΕ, ούτε από την ευρωζώνη. Μένουμε για να παλέψουμε με ένα και μοναδικό μοτίβο: όποιος θελήσει να καταστρέψει την Ελλάδα θα έχει κόστος. Όσο μπορούμε πιο υψηλό! Τέρμα οι ευγένειες. Τέρμα οι υποχωρήσεις! Τέρμα οι σκέψεις «να τους αδειάσουμε τη γωνιά».Εδώ θα σταθούμε! Στις Θερμοπύλες. Και ας πέσουμε. Αλλά δεν θα περάσουν.
πηγή http://epirusgate.blogspot.com/2011/03/blog-post_3164.html