ΠΟΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ ΣΕ ΔΙΩΧΝΕΙ ΚΑΙ ΠΟΙΑ ΣΕ ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ?

Πριν ένα χρόνο περίπου πέρναγα από το κέντρο της Αθήνας ένα πρωινό μιας αργίας. Ανάμεσα σε μαύρους, πακιστανούς, σκυλιά, πρεζάκια που ξέρναγαν, μπότες αστυνομικών που πάταγαν, γυναίκες ελαφρών ηθών, ελληνίδες και ξένες ενωμένες που φώναζαν στους αστυνομικούς για να ελευθερώσουν τον νταβατζή τους. Είχα πολλά χρόνια να περάσω από εκεί και ομολογώ ότι δεν ήταν αυτό που περίμενα. Η εικόνα που μου έμεινε στο μυαλό αρχίζει σιγά-σιγα να ξεθωριάζει, αλλά μου έμεινε η μυρωδιά. Αυτή η άθλια ανάμιξη ιδρώτα, σάπιας αναπνοής, "αμαρτωλών" υγρών, εμετού και πόνου. Όλα εκεί είναι μοιρασμένα στα δυο. Οι «καταπιεσμένοι» και τα όργανα της τάξης. Ναι, κατάλαβα ότι εκεί δεν υπάρχει ρατσισμός, ότι εκεί όλοι είναι αδέρφια. Συμφιλιωμένοι μπρος σε θάνατο και «ζωή», παιδιά ενός κατώτερου Θεού. Δεν ασχολήθηκαν με μένα ούτε για να μου ρίξουν μακάρι ένα βλέμμα. Ήμουν ξένο σώμα. Δεν είχα το θάρρος να φαντάζομαι τότε πως όλα μπορεί να τα αλλάξει η νύχτα, με τον γλυκό απατηλό μανδύα της που όλα τα σκεπάζει και τους δίνει άλλο χρώμα, αλλάζοντας τις ισορροπίες. Όταν τα βαποράκια και οι νταβαζτίδες πουλάνε ένα κομμάτι στιγμιαίας «ευτυχίας», μάλλον ανενόχλητοι. Δεν ήθελα να μου μείνει ούτε καν η ανάμνηση. Μέχρι χθες την νύχτα. Όταν άκουσα ότι ένα παιδί πέθανε, σκεπάζοντας με αίμα και με κομμάτια του κορμιού του την ίδια του την μάνα. Όταν η μικρή του αδελφή κινδυνεύει να χάσει την όραση της, με σοβαρά εγκαύματα σε όλο της το σώμα. Όταν μια οικογένεια κατατρεγμένων ψάχνοντας στα σκουπίδια για ζωή, βρήκε απλώς τον θάνατο. Ξένο σώμα και αυτοί στις ίδιες περιοχές. Δεν ξέρω ποιοι έβαλαν την βόμβα και γιατί, δεν ξέρω αν λυπούνται η αν το κοιτάζουν ψυχρά, λογαριάζοντας αυτές τις ψυχές σαν «παράπλευρες απώλειες». Ξέρω όμως ποιοι είναι αυτοί που χαίρονται. Είναι όλοι αυτοί οι «περήφανοι Έλληνες» που μεταφέρουν την κληρονομία των μεγάλων προγόνων από τα πάτρια εδάφη στις ελβετικές τράπεζες. Αυτοί που πήγαν τις επιχειρήσεις τους σε άλλες χώρες για φτηνότερα χέρια εργασίας και μεγαλύτερο προσωπικό κέρδος. Αυτοί που δεν ήθελαν τους συμπατριώτες τους στις δουλειές, αλλά ξένους εργάτες, για τον ίδιο λόγο. Οι ίδιοι που λένε ότι εμείς δεν θέλουμε δουλειές και ας βλέπουν ότι πτυχιούχοι γλύφουν και ζητιανεύουν για μια δουλειά στην οικοδομή η στα σκουπίδια του κάθε δήμου. Οι ίδιοι που μας τρομάζουν τώρα με συνθήματα τύπου ότι για όλα φταίνε οι άλλοι- που ήρθαν για μια καλύτερη ζωή σε μια καινούργια πατρίδα. Εκείνοι που φωνάζουν σε παρελάσεις συνθήματα που κάνουν τους ήρωες του έθνους να στριφογυρίζουν μες στο τάφο τους. Που μαθαίνουν στα παιδιά τους να χειροκροτούν τέτοια φαινόμενα, αντί να τα καταδικάζουν. Αυτοί που τα πήγαν όλα σε offshore εταιρίες για να ξεφύγουν της φορολογίας. Εκείνοι που δείχνουν την περίφημη ελληνική «φιλοξενία» μόνο όταν μπορούν να ΠΑΙΡΝΟΥΝ και όχι να δίνουν. Όλοι οι «καλοί χριστιανοί» που πάνε οικογενειακώς στην εκκλησία ειδικά στις προεκλογικές περιόδους και ειδικά πριν από τις εκλογές στην αυτοδιοίκηση. Αυτοί οι «καλοί Σαμαρείτες» που δίνουν ένα κομμάτι σαν δωρεά, για να τους συγχωρεθεί το αμάρτημα του «ου κλέψεις». Που φωτογραφίζονται την ημέρα στα ιδρύματα και το βράδυ αγοράζουν το βίντεο της κάθε Τζούλιας. Αυτοί οι μεγαλοδημοσιογράφοι που μας κάνουν «πολιτική εκπαίδευση» από τα παράθυρα των καναλιών, με απώτερο σκοπό το να περάσουν στις συνειδήσεις μας τι είναι «εφικτό» και τι όχι, συμφώνα με τις εντολές των αφεντικών τους. Αυτοί που σαν «μεγάλα κεφάλαια» της ΕΕ δεν αναγνωρίζουν τα σύνορα μας έμπρακτα σαν σύνορα της Ευρώπης. Οι ίδιοι που δεν ξέρουν τι σημαίνει η αλληλεγγύη με τον υπόλοιπο κόσμο. Που δεν καταλαβαίνουν ότι έχουμε μια γη για όλους κάτω από τα πόδια μας και ότι φροντίζοντας την δίκαια σημαίνει να προστατεύεις τους αδύναμους της γης πρώτα απ’όλα.
Ναι, τους ακούω και εγώ τόσα χρόνια με το ίδιο τροπάριο. Αυτό που σαν βάση έχει το «διαίρε και βασίλευε».
Σας κοιτάζω σήμερα λοιπόν, τώρα όταν αρχίζω και συνηθίζω την μυρωδιά του αίματος, και σας λέω: Ναι, ρε, το κατάλαβα, για όλα φταίνε οι ξένοι. Μόνο που πρέπει να καταλάβουμε που να τους ψάξουμε. Και σας λέω και εσάς στους άλλους, να μην ψάξετε να τους βρείτε στην λάθος μεριά. Γιατί όλοι μας, εμείς εδώ κάτω, πρέπει να μάθουμε να τους κοιτάζουμε κατάμουτρα και με θάρρος, όλους αυτούς τους αληθινούς «ξένους».
"Δε μ' ενδιαφέρει η καταγωγή των πολιτών ούτε η φυλή στην οποία γεννήθηκαν. Τους αντιμετωπίζω όλους μ' ένα κριτήριο: την αρετή. Για μένα κάθε καλός ξένος είναι Έλληνας και κάθε κακός Έλληνας είναι χειρότερος από βάρβαρος."
Μέγας Αλέξανδρος

πηγή: Με αγάπη για τις αξίες...