Άκου επιτροπάκο...

Ποιο είναι το γερμανικό εκλογικό σύστημα; Είναι εφαρμόσιμο στη χώρα μας;
Ο Γιώργος Παπανδρέου θέλει να είναι ένας αποτελεσματικός πρωθυπουργός και αυτό το δείχνει από τις πρώτες ημέρες της πρωθυπουργίας του.
Είναι αποφασισμένος να προχωρήσει σε βαθιές θεσμικές τομές, που θα βγάλουν τη χώρα από το βούρκο της διαφθοράς. Τομές τις οποίες μέχρι τώρα καμία κυβέρνηση δεν είχε τολμήσει.
Ήδη χθες κατά την ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης, εξειδίκευσε τις θεσμικές ανατροπές που θα δρομολογήσει άμεσα. Μία από αυτές τις τομές είναι αναμφίβολα η καθιέρωση νέου εκλογικού συστήματος, στο πνεύμα αυτού που ισχύει στη Γερμανία.
Αλήθεια ποιο είναι αυτό το σύστημα και πώς συμβάλλει στην εξυγίανση του πολιτικού βίου;
Το γερμανικό εκλογικό σύστημα είναι ένα είδος ταχυδακτυλουργικού τρικ.
Δίνει στον ψηφοφόρο την ψευδαίσθηση, ότι αποφασίζει ποιος θα μπει στη Βουλή. Στην πραγματικότητα δεν είναι έτσι. Τα κόμματα που κατεβαίνουν στις εκλογές με την ελπίδα να συγκεντρώσουν πάνω από το 5% των εγκύρων ψηφοδελτίων, είναι αυτά που αποφασίζουν ποιοί από το ψηφοδέλτιό τους θα μπουν στη Βουλή.
Πρόκειται για μεικτό σύστημα. Το 50% του συνόλου των βουλευτών εκλέγεται απευθείας με πλειοψηφικό σύστημα σε μονοεδρικές περιφέρειες. Το άλλο 50% με τις περιφερειακές λίστες των κομμάτων και τη σειρά προτεραιότητας που έχουν τοποθετηθεί στη λίστα με αναλογικό σύστημα (όπως με τη λίστα επικρατείας). Ο αριθμός των εδρών που εκλέγει ένα κόμμα σε κάθε περιφέρεια, αντιστοιχεί στο ποσοστό των ψηφοδελτίων που συγκεντρώνει.
Ο ψηφοφόρος έχει δύο ψήφους. Η μία ψήφος είναι για το κόμμα και η άλλη για τον υποψήφιο στη μονοεδρική περιφέρεια.
Ο αριθμός των εδρών που εκλέγει ένα κόμμα, υπολογίζεται με βάση το ποσοστό των ψηφοδελτίων που έχει συγκεντρώσει με τη δεύτερη ψήφο με το αναλογικό σύστημα.
Πριν από κάθε εκλογική αναμέτρηση καθορίζονται οι εκλογικές περιφέρειες. Οι εκλογικές περιφέρειες μπορούν να αλλάζουν ανάλογα με την αύξηση ή τη μείωση του πληθυσμού ώστε να έχουν πάνω κάτω ίσο αριθμό εκλογέων.
Στις μονοεδρικές περιφέρειες, για να υπάρχουν παντού οι ίδιες προϋποθέσεις, πρέπει ο αριθμός των εκλογέων να είναι στο ίδιο αριθμητικά επίπεδο. Διαφορετικά αν π.χ. μια περιφέρει θα είχε 1000 εκλογείς και μια άλλη 10.000, θα μπορούσε να εκλεγεί ο υποψήφιος στην περιφέρεια των 1000 εκλογέων που θα συγκεντρώσει 501 ψήφους και να μην εκλεγεί αυτός που σε άλλη περιφέρεια θα έχει λάβει 4.999 ψήφους.
Αν εφαρμοσθεί επακριβώς το γερμανικό σύστημα, η χώρα θα πρέπει να διαιρεθεί σε 150 μονοεδρικές εκλογικές περιφέρειες, που θα ισχύει το πλειοψηφικό σύστημα και σε κάποιες ευρείες περιφέρειες στις οποίες θα εκλέγονται 150 βουλευτές με το αναλογικό σύστημα και με βάση τις κομματικές λίστες.
Η υιοθέτηση αυτού του συστήματος είναι βέβαιο ότι θα συμβάλει στην εξυγίανση και στην ανανέωση της πολιτικής ζωής. Θα πέσουν τα πολιτικά φέουδα, αφού στις μονοεδρικές περιφέρειες, θα μπορούν να διεκδικήσουν χωρίς οικονομικό κόστος την εκλογή τους και καταξιωμένα στην περιφέρειά τους πρόσωπα που δεν είναι παραγωγή κανενός κομματικού σωλήνα. Είναι δε σε μεγάλο βαθμό και αξιοκρατικό. Ο ψηφοφόρος έχει τη δυνατότητα να ψηφίσει το κόμμα που επιθυμεί, αλλά και τον υποψήφιο που προτιμά και ο οποίος μπορεί να είναι άλλου κόμματος ή ανεξάρτητος.
Το σύστημα αυτό βάζει τέλος στην πελατειακή σχέση βουλευτή και ψηφοφόρου.

kentri