Η αποχή της Μυκόνου δεν αξίζει τίποτα. Η ψήφος του "μαλάκα" είναι σοβαρή υπόθεση.

Υπάρχει ένα είδος αποχής, που αιτιολογείται. Ας πούμε ο νέος με τα κλειδιά των τριών εξοχικών και την τζιπάρα στο γκαράζ, έχει κάθε δίκιο. Όσο είναι ασφαλής η μίζα του μπαμπά του, εκείνος μπορεί άνετα να διαμαρτύρεται στην παραλία για την ανησυχία που προκαλεί στην ρυθμισμένη ζωή του η απαίτηση να τρέχουμε κάθε τόσο σε εκλογές.

Άμεσα μπορούμε να κάνουμε κάτι για αυτό; Νομίζουμε όχι…

Επίσης, κυρία με τέκνον, συμμετέχουσα επαναληπτικά με βαρβάτες οικονομικές συνδρομές για την ενίσχυση πολιτευτού, δεν μπορεί να αντέξει το γεγονός ότι το δικό της τέκνον παρά τις υποσχέσεις δεν τακτοποιήθηκε ακόμα εις την αρμόζουσα - σύμφωνα με την περίπτωση - εργασιακή θέση.

Είναι να μην τη βγάλει με καπελάκι στην παραλία;

Εμάς εδώ, πολύ λίγο μας ενδιαφέρει να αναλύσουμε αυτήν τη μορφή της αποχής. Άλλωστε, δεν χρειάζεται καμία ανάλυση. Αρκεί μια απλή αναγωγή της συμπεριφοράς στην κοινωνική - ταξική θέση. Τίποτα περίεργο.

Μπορούμε να κάνουμε κάτι για αυτό; Νομίζουμε όχι…

Όλες αυτές οι περιπτώσεις, εμάς εδώ δεν μας ενδιαφέρουν.

Μας ενδιαφέρουν οι άλλες περιπτώσεις. Αυτών, που «δικαιολογούν» περίπλοκα την θέση τους…

Δεν θα συμφωνήσουμε μαζί τους. Δεν θα τους καλύψουμε. Δεν θα προσχωρήσουμε στην αντίληψη της άκριτης απόρριψης και της αδράνειας. Δεν θα τους πούμε και μπράβο, που αντί να βασανιστούν με αυτό που εμείς πασχίζουμε εκείνοι κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι «το παιχνίδι είναι χαμένο». Γιατί πολιτική μάχη όπως και να το κάνουμε δεν μπορεί ποτέ να βαπτίζεται η αποχή. Έστω και ως συνειδητή ενέργεια.

Όμως, επειδή αυτές οι περιπτώσεις εμάς μας ενδιαφέρουν. Ρωτάμε: για αυτές τις περιπτώσεις μπορούμε να κάνουμε κάτι;

Δείτε λοιπόν τι γράφαμε στην ανάρτησή μας εδώ, στις 20 Μαϊου

«… Δεν είναι πλουραλισμός της αριστεράς, αλλά κατάντια, ευρύτερα στον Πειραιά μας να υπάρχουν 6 σωτήρες του Κερατσινιού, 7-8 Δραπετσωνάρχες, 5-6 αρχιδελφίνια της Νίκαιας, 4-5 καταλληλότεροι Δήμαρχοι Κορυδαλλού (είναι δυό "καταλληλότεροι" και πέντε - έξι με ξεσκονόπανα γύρω γύρω που τους γλύφουν και τους ξεσκωνίζουν)…»

Στην ίδια ανάρτηση γράφαμε και άλλα. Ρίξτε μια ματιά.

Είναι ευκαιρία σήμερα να συμπληρώσουμε, ότι δυστυχώς, πρωτοκλασάτοι κλακαδόροι - υποστηρικτές βουλευτών, που τους ξέρουν όλοι πως τρέχουνε για τον προσωπικό σταυρό του τοπικού βουλευτή τους, όχι μόνο δεν εμφανίστηκαν με τα κλάξον και τα ντέφια τους, αλλά… από την Πέμπτη ψώνιζαν καπελάκια για την παραλία. Τα ακούτε κύριοι βολευτές μας;

Όποιος πάλι θεωρεί ότι υπερβάλλουμε, ότι είμαστε εκτός θέματος, σχέση κακή και υπηρεσία κακή μπορεί να έχει η παρουσία του στο προοδευτικό κίνημα. Γιατί είναι αυτός που θα κατευθύνθει να «κερδηθούν» οι ψήφοι από την «αποχή της Μύκονου». Ενώ αυτό που μπορεί να κερδηθεί είναι μόνο η ψήφος του "γκρινιάρη", του "θυμωμένου", του "μαλάκα".

Που όμως, έχει και ένα μέρος δίκιο. Μέσα στην γκρίνια στο θυμό και στη μαλακία του. Γιατί τον αδικήσαμε. Γιατί τον επετάξαμε. Γιατί "επειδή είναι μαλάκας, τα θέλει όλα τέλεια". Ή γιατί απλώς, του τσαλακώσαμε την ευαισθησία και τα όνειρά του.