Συζητείται ο προϋπολογισμός:

Επιτέλους σε λίγο θα έχουν ψηφίσει:

• για τη χρηματοδότηση του νέου μεγάλου δημόσιου νοσοκομείου που θα λειτουργήσει κατά τα πρότυπα των γνωστών ιδιωτικών επιχειρήσεων του Αμαρουσίου. Και φαίνονται αποφασισμένοι. Όσα –λέει- λεφτά και αν δώσει ο προϋπολογισμός, μπροστά στο κοινωνικό κράτος, μπροστά στην ανάγκη «να μπορούν οι μάνες να γεννήσουν χωρίς να ψάχνουν πέντε και δέκα χιλιάδες ευρώ δανεικά για κάθε παιδί, είναι ψίχουλα». Τσακώνονται μόνο, αν θα το κάνουν στο Κερατσίνι ή στη Δραπετσώνα. Δευτερεύουσας σημασίας αυτό. Θα το λύσουν. Σε αυτά τα θέματα πάντα υπήρχε υποχώρηση του τοπικισμού, υπέρ του γενικότερου οφέλους. Και στο κάτω- κάτω όπου κάτσει ας το κάνουν. Δεν ήταν καθόλου δίκαιο, ο μισός πληθυσμός της χώρας να είναι δημότες Αμαρουσίου.
  



• Για την μεγάλη αναδάσωση της Πάρνηθας, και το Ολυμπιακών διαστάσεων πακέτο για ένα καταπράσινο όρος Αιγάλεω. Για την περιβαλλοντική αναγέννηση της Ηλείας και της Αχαΐας.
  



• Την πράσινη γραμμή που χάραξαν «για τα νερά» και τους γενναίους πόρους που διαθέτουν. Θα ξανακολυμπήσουμε επιτέλους στου Σκαραμαγκά, θα πίνουμε νεράκι από τις λίμνες και τα ποτάμια μας (κρίμα τώρα που γίνεται έτσι, να έχουν σκεπάσει το Κηφισό).
  



• Με την γενναία χρηματοδότηση της Έρευνας και της Εκπαίδευσης, το κίνημα των μαθητών, θα μείνει χωρίς αντικείμενο και ρόλο. Θα χρειαστεί σε επόμενους προϋπολογισμούς να πληρώσουμε κάποιους, για να παριστάνουν τους δυσαρεστημένους και να βρίσκουν αφορμές ώστε να «υποκινούν» καμιά κατάληψη. Ώστε να επιβεβαιώνεται το σύστημα. Γιατί, όσα λεφτά και αν δοθούν, σύστημα που δεν αμφισβητείται, δεν πάει μπροστά.
  



• Με την γενναία χρηματοδότηση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, που υπόσχεται ευημερία και ανάπτυξη. (Όχι παίζουμε).
  Όλα αυτά, σε συνάρτηση με την ιστορική απόφαση, να μην καταβάλλεται
  για δύο μήνες ΦΠΑ, σε όλες τις αγορές τροφίμων, ρουχισμού και ειδών
  πρώτης ανάγκης. Που έδειξε ότι υπάρχει φαντασία. Βρήκαν πρωτότυπους
  τρόπους για να αρχίσει να επιστρέφεται επιτέλους μέρος από τα κλεμμένα
  προηγουμένων ετών στους φτωχούς.
  Το πιο σπουδαίο όμως, είναι ότι προβλέπουν σε τακτικό κωδικό, έσοδα
  από βαρβάτα πρόστιμα από τις τράπεζες, που δεν θα διαθέσουν τα 28 δις
  σύμφωνα με τις απαιτήσεις της ανάπτυξης της πραγματικής οικονομίας.
  Αυτή η ιδέα, παρουσιάζει διπλή αξία. Το πρώτο, ότι αν δεν
  είναι δυνατό να φτιάξουμε την δικιά μας οικονομία, καλό είναι να φτιάξουμε
  την πραγματική.
  Το δεύτερο, για την εξυπνάδα των κυβερνητών μας. Τους δώσανε λοιπόν τα
  28 δις, γνωρίζοντας εξαρχής ότι αποκλείεται να τα χρησιμοποιήσουν με τον
  τρόπο που πρέπει. Για να τους ρημάξουν τώρα στο πρόστιμο τους
  παλιοτραπεζίτες. Πραγματικά δαιμόνιο,
  ναπολεόντειο σχέδιο.
  
  Αχ, δε συνεχίζω, άσχημα τα πράγματα! Βλέπω να το κλείνουμε το μαγαζί της
  αυτό-οργάνωσης. Όλα καλά τα κάνουνε οι μπαγάσηδες!