Ο ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ

Ο ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ

-  «Μέσα ή έξω;»

            Αμέτρητες είναι οι φορές που καθένας από τους Κορυδαλλιώτες έχουμε ακούσει αυτή την «ατάκα» ως απόκριση στο άκουσμα του τόπου κατοικίας μας. Τις τελευταίες δεκαετίες ο Κορυδαλλός είναι ταυτισμένος με τις φυλακές στη σκέψη των Ελλήνων, σαν να βρίσκονταν από πάντοτε εδώ, σαν να είναι το μοναδικό πράγμα που χαρακτηρίζει την πόλη μας. Η μεταφορική «σκιά» τους εκτείνεται πολύ μακρύτερα από την πραγματική τους.

            Η ανέγερση ενός μεγάλου σωφρονιστικού καταστήματος μέσα στον πολεοδομικό ιστό της πόλης ενόσω αυτή ακόμη αναπτυσσόταν, οδήγησε σε πολλά παράδοξα και δυσλειτουργίες. Κατοικίες και σχολικά συγκροτήματα που στεγάζουν εκατοντάδες –τουλάχιστον- μαθητές βρίσκονται σε μικρότερη από μιας πετριάς απόσταση από τους ψηλούς τοίχους που περικλείουν μία φυλακή που «φιλοξενεί» καταδικασμένους για τα σοβαρότερα εγκλήματα.

            Η πόλη στερείται πολύτιμου ζωτικού χώρου και της αναβάθμισης της ποιότητας ζωής, που θα επέφερε η επωφελής εκμετάλλευση των χώρων που καταλαμβάνει σήμερα το συγκρότημα των φυλακών. Οι κάτοικοί της βρίσκονται υπό τη διαρκή απειλή ενός «συμβάντος»: δεν είναι λίγες οι φορές που η πόλη αναστατώθηκε από επεισοδιακές αποδράσεις ή απόπειρες. Και ποιος μπορεί να ξεχάσει την έκρηξη που έγινε τον Μάιο του 2010 έξω από τις γυναικείες φυλακές;

            Από την άλλη, η άμεση γειτνίαση των φυλακών με τις κατοικίες και τα σχολεία επιδρά αρνητικά στην ασφάλεια των φυλακών και την αποτελεσματική αντιμετώπιση εκτάκτων καταστάσεων. Μέσα στην περιορισμένη έκτασή της στοιβάζονται όλο και περισσότεροι κρατούμενοι σε διαρκώς επιδεινούμενες συνθήκες, κάτι που επιβεβαιώνεται συχνά από μαρτυρίες και καταγγελίες που βγαίνουν στη δημοσιότητα. Δεν έχει καταλαγιάσει ακόμη ο θόρυβος που προκλήθηκε πρόσφατα για τις τριτοκοσμικές συνθήκες που επικρατούν στο νοσοκομείο των φυλακών.

            Διαχρονικά οι κάτοικοι του Κορυδαλλού και η Δημοτική Αρχή διεκδίκησαν, άλλοτε με μεγαλύτερη και άλλοτε με μικρότερη ένταση, την απομάκρυνση των φυλακών. Παρά τα ευχολόγια και τα βαρύγδουπα «χρονοδιαγράμματα απομάκρυνσης», οι φυλακές παραμένουν εδώ, πιο πολυάνθρωπες από ποτέ και με διαρκείς προσθήκες / βελτιώσεις. Τούτο γιατί, πέρα από την προφανή οικονομική παράμετρο του ζητήματος, Η ύπαρξη των φυλακών μέσα στην πόλη «εξυπηρετεί». Εξυπηρετεί το προσωπικό των φυλακών. Εξυπηρετεί ακόμη και τους επισκέπτες των κρατούμενων καθώς και τους συνηγόρους τους –και κατά προέκταση τους ίδιους τους κρατουμένους. Για όλους αυτούς η διατήρηση της υφιστάμενης κατάστασης σημαίνει πιο εύκολη πρόσβαση. Η απομάκρυνσή τους σημαίνει μεγαλύτερη ταλαιπωρία, ίσως ακόμη και μετοίκηση.

            Αρκούν, όμως, αυτά για να ματαιώσουν το δικαίωμα των Κορυδαλλιωτών στην ασφάλεια και σε μία καλύτερη ποιότητα ζωής; Είναι αυτονόητη η αρνητική απάντηση. Οι κατά καιρούς κυβερνητικοί αρμόδιοι έχουν αναγνωρίσει το δίκαιο του αιτήματος για απομάκρυνση των φυλακών, όμως στην πράξη δεν έχουν να επιδείξουν παρά ανεκπλήρωτες υποσχέσεις. Όσο και αν η οικονομική συγκυρία είναι αντίξοη, η απομάκρυνση των φυλακών από την πόλη μας και η αξιοποίηση των χώρων τους πρέπει να αναβαθμιστούν στη λίστα προτεραιοτήτων της όποιας Δημοτικής Αρχής. Το εγχείρημα απαιτεί θαρραλέα διεκδίκηση και επιμονή. Προϋποθέτει λεπτομερή σχεδιασμό, επεξεργασία και προβολή προτάσεων, οπωσδήποτε σε συνεργασία με επιστημονικούς φορείς κύρους (Πολυτεχνείο κλπ), ώστε να αναγκαστεί, επιτέλους, η κεντρική και περιφερειακή διοίκηση να αναλάβουν και να ανταποκριθούν στις ευθύνες τους.

            Είναι μία ευκαιρία να αλλάξει ριζικά η φυσιογνωμία της πόλης μας.

                                                                       

                                                    Του Χρήστου Ηλιάδη