Την Δευτέρα τα νεώτερα και δύσκολα...

Του Νίκου Κοτζιά.
Η αριστερά και οι αντιφάσεις της.Η προεκλογική καμπάνια πέρασε για κάθε κόμμα μέσα από κύματα. Στα αριστερά, η ΔΗΜΑΡ βρέθηκε σε ένα μεγάλο κύμα ανόδου.H διαχείρισή του ήταν ατυχής και η κάμψη μεγάλη. Ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ πίστεψε αρχικά ότι θα έβρισκε σε αυτήν ένα σχετικά ανώδυνο λιμάνι. Τελικά έδειξε ως να γινόταν το λιμάνι και για ένα τμήμα από το σημιτικά «εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ». Την δευτέρα μετά τις εκλογές η ηγεσία της ΔΗΜΑΡ έχει να αποφασίσει εάν θα σταθεί στο δημοκρατικό αντιμνημονιακό μέτωπο και θα συμβάλει στην διαμόρφωση μιας νέας αριστερής σοσιαλιστικής προσπάθειας ή θα μεταφράσει τον «αριστερό κυβερνητισμό» σε μνημονιακή παράδοση.
Αντίθετα με τη ΔΗΜΑΡ, ο Σύριζα έχει πάρει την ανιούσα. Μάλλον θα είναι εκλογικά ο μεγάλος κερδισμένος. Πιθανότατα τρίτο κόμμα, υπό συνθήκες ακόμα και δεύτερο, τουλάχιστον στα μεγάλα αστικά κέντρα. Η αιτία της επιτυχίας του είναι τόσο ο σαφής δημοκρατικός αντιμνημονιακός λόγος του, παρόλο που οι προτάσεις του δεν είναι εξίσου σαφείς, όσο και οι ενωτικές διακηρύξεις του. Βέβαια, μέλλει ακόμα να δείξει κατά πόσο τις εννοούσε αυτές τις διακηρύξεις ή θα παραμείνει στην τακτική της συνεργασίας με προσωπικότητες και προσπάθειας αποδιοργάνωσης των εταίρων του. Η υπέρβαση των εσωτερικών του λογικών, σε μια κατεύθυνση επιλογής μεγάλου ταξιδιού, θα είναι το κομβικό στοιχείο για το αύριο του για το κατά πόσο θα ενισχυθεί και άλλο ή θα ξεφουσκώσει σύντομα.
Τέλος, το ΚΚΕ έδειξε τάσεις γραφειοκρατικής αυτοκτονίας. Για πρώτη φορά στην ιστορία του όχι μόνο δεν είχε πολιτική ενότητας και συμμαχιών, αλλά δεν μπόρεσε (αν και είναι αμφίβολο αν το ήθελε) να κάνει ούτε καν συνεργασία με προσωπικότητες από άλλους χώρους. Οι μετεκλογικές εσωτερικές εντάσεις είναι προγραμματισμένες. Τέλος, όλα δείχνουν ότι οι Οικολόγοι-Πράσινοι βρίσκονται κοντά στον στόχο τους να εισέλθουν στο κοινοβούλιο.
Ο κατακερματισμός του χώρου του ΠΑΣΟΚΟ χώρος του αριστερού ρεφορμισμού παρέμεινε κατακερματισμένος. Πολλοί βουλευτές από εκείνους οι οποίοι έφυγαν από το ΠΑΣΟΚ, ευτυχώς όχι οι καλύτεροι ανάμεσά τους, διατήρησαν ζωντανό το αξίωμα ότι η δική τους επιβίωση είναι σημαντικότερες των αναγκών και απαιτήσεων του λαού. Αντί να συμβάλλουν στην ανοικοδόμηση του χώρου πάνω σε συνεπείς προοδευτικές θέσεις προσπάθησαν να υποτάξουν τις όποιες κινήσεις διαμορφώθηκαν αυτά τα δύο χρόνια στην προσωπική στρατηγική επανεκλογή τους. Υιοθέτησαν τις λογικές των ισορροπιών εντός της αριστεράς και δεν έδρασαν υπέρ της αυτοτέλειας του χώρου. Τέλος, ορισμένοι με τις επιμονές τους να δικαιώνουν το πρώτο μνημόνιο υπονόμευσαν τις δυνατότητες τους.
Το ίδιο το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε πορεία αποδιοργάνωσης και ιστορικής παρακμής. Η κρίση που περνά θα φαντάζει παράδεισος με όσα πιθανόν ακολουθήσουν τη Δευτέρα. Ο Β.Βενιζέλος επιβεβαίωσε τις περιορισμένες δυνατότητές του. Η ανασύνθεση του χώρου του πατριωτισμού, σοσιαλισμού, κοινωνικής δικαιότητας παραμένει ένα μεγάλο ζητούμενο που κάθε μέρα που περνά θα γίνεται και πιο δύσκολο.
Η δεξιά και οι προοπτικές τηςΣτα δεξιά υπάρχει η εμφάνιση του κόμματος της Δράσης, το αυθεντικό, αν και πολύ μικρό, κόμμα της τρόικας. Στις γραμμές της έχουν ενταχθεί πολλοί από εκείνους που συμβούλευαν επί δύο χρόνια την τρόικα και προωθούσαν μέσω αυτής τα συμφέροντα στα οποία είναι δεσμευμένοι. Η Δημοκρατική Συμμαχία, που βρίσκεται στο ίδιο μήκος πολιτικού προγράμματος με την Δράση, ελπίζει, αλλά δεν μπορεί να θεωρηθεί σίγουρο, ότι θα εισέλθει στο κοινοβούλιο.
Το ΛΑΟΣ, μπόρεσε να νομιμοποιηθεί ως δύναμη ειδικών συμφερόντων και χειρισμών, με σίγουρο εκλογικό κόστος, ιδιαίτερα έναντι του ναζιστικού κόμματος της Χρυσής Αυγής. Η τελευταία ανέπτυξε μια κοινωνική δικτύωση πίσω από την οποία έκρυψε το πραγματικό πολιτικό της πρόσωπο. Αντίθετα με αυτές τις δυνάμεις, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες είναι, μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά πιθανά σε μικρότερο βαθμό, οι κερδισμένοι των εκλογών. Οφείλω δε να σημειώσω ότι έκανε εντύπωση η επιθετικότητα που έδειξε όλο το σύστημα απέναντί τους.
Η ΝΔ ασφαλώς θα εξέλθει πρώτο κόμμα από τις εκλογές, όχι, όμως, αυτοδύναμο. Το μεγάλο της πρόβλημα είναι ότι οι τελευταίοι μήνες κυβερνητικής συγκυβέρνησης αποδόμησαν την εικόνα της. Πρόβλημα είναι, επίσης, το γεγονός το ότι ορισμένα από τα πλέον προβεβλημένα στελέχη της έχουν συμφωνήσει μέσα τους, αν όχι και με συγκεκριμένα κέντρα εξουσίας, να μεταμορφωθούν την επομένη των εκλογών σε βρούτοι. Το μόνο που μπορεί να τους συγκρατήσει από αυτό το «δολοφονικό συμβόλαιο» είναι η μεγάλη μείωση δυνάμεων του ΠΑΣΟΚ.
Πιθανά σενάρια τη Δευτέρα Η πιο πιθανή εξέλιξη είναι να λάβουν τα δύο κόμματα του μνημονίου κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Σε περίπτωση που θα έχουν λιγότερους βουλευτές από 151 θα υπάρξει η επιδίωξη να ενταχθούν στην κυβέρνηση κόμματα όπως το ΛΑΟΣ και η ΔΣ. Πιθανόν δε, να οργανωθούν και αποστασίες από άλλα μικρότερα κόμματα. Σε κάθε περίπτωση η όποια κυβέρνηση και αν προκύψει, αν προκύψει, θα έχει μικρότερη λαϊκή συναίνεση από εκείνη που είχαν όλες, μα όλες, οι κυβερνήσεις των τελευταίων τριών ετών και δεν μπόρεσαν να σταθούν.
Υπάρχει, βέβαια, και περίπτωση να μην έχουν τα κόμματα του παλιού δικομματισμού πλειοψηφία εδρών, ή να μην συμφωνήσουν καν στο να συγκυβερνήσουν. Σε αυτή την περίπτωση, δύο είναι οι πιθανότερες εξελίξεις. Η μία, που θα την συναντήσουμε και στην περίπτωση που θα συγκροτηθεί κυβέρνηση, είναι η άνοδος του αυταρχισμού. Με άλλα λόγια αμέσως μετά τις εκλογές το ζήτημα της δημοκρατίας θα αποκτήσει ακόμα μεγαλύτερο βάρος. Και δημοκρατία σημαίνει υπεράσπιση της κυριαρχίας του κοινοβουλίου και κατά προέκταση της ίδιας της χώρας. Η δεύτερη, είναι αυτή των εντός του έτους εκλογών. Πιθανά να πάμε άμεσα σε εκλογές (αν δεν υπάρξει κυβέρνηση) ή εντός του έτους (αν υπάρξει συμφωνία).
Οι επόμενες εκλογές, εκτιμώ ότι θα είναι οι δεύτερες εντός του 2012. Θα είναι οι σκληρότερες εκλογές που θα έχει γνωρίσει τα τελευταία ο τόπος. Θα διεξαχθούν μέσα σε κλίμα εκβιασμών, εκφοβισμού και ενισχυόμενου αυταρχισμού. Αυτό σημαίνει ότι η συνεργασία και ενότητα των δημοκρατικών δυνάμεων θα είναι πιο αναγκαία από ποτέ! Κάτι που δεν δείχνουν να το καταλαβαίνουν όλοι. Ελπίζω το εκλογικό αποτέλεσμα να μην υπάρξει αφετηρία μεταφυσικού ναρκισσισμού σε ορισμένες δυνάμεις του αντιμνημονιακού μπλοκ.
Οι επόμενες εκλογές – δεύτερες το 2012Είναι σίγουρο ότι μετά τις εκλογές θα χρειαστεί η διαμόρφωση του μεγαλύτερου δυνατού μπλοκ δημοκρατικών αντιμνημονιακών δυνάμεων, με σεβασμό και ισοτιμία, κάτι που δεν υπήρξε μέχρι τώρα. Είναι, ακόμα, αναγκαίο ο χώρος που εγκατέλειψε το ΠΑΣΟΚ να αποκτήσει πολιτική έκφραση. Αυτό μπορεί να γίνει είτε με την υπέρβαση που θα κάνουν υπάρχουσες αντιμνημονιακές δημοκρατικές δυνάμεις, και της αριστεράς συμπεριλαμβανόμενης, είτε με τη δημιουργία καινούργιου πολιτικού σχηματισμού.
Δεν χρειάζεται κανείς να είναι σοφός για να διαβλέψει τα συνθήματα και τα μοτίβα με τα οποία θα μας πάνε οι δυνάμεις του μνημονίου στις επόμενες εκλογές. Πέρα από εκφοβισμούς και εκβιασμούς, την αύξηση των εγκληματικών ενεργειών και τις πολλαπλές προβοκάτσιες, θα προσπαθήσουν να αξιοποιήσουν την στροφή πολιτικής που θα υπάρξει στην ΕΕ και στη Δύση συνολικά. Την αποδοχή ακόμα και από τη Γερμανία της διασύνδεσης της εφαρμοζόμενης πολιτικής με μια πολιτική ανάπτυξης. Η ΕΕ θα συμβιβαστεί με την νέα ηγεσία της Γαλλίας και την θεσμική πίεση των γερμανών σοσιαλδημοκρατών.
Πιστεύω ότι στην στρατηγική που έχουν οι ξένοι, τις εκλογές της 6ης Μαϊου τις θεωρούν, από μια σκοπιά, ως χαμένες, ως εκλογές έκφρασης «αδιέξοδης» διαμαρτυρίας. Τις δεύτερες εκλογές του 2012 θα θελήσουν να τις κάνουν εκλογές στις οποίες θα κυριαρχήσουν εκ νέου με το επιχείρημα ότι «η αντιμνημονιακή πλειοψηφία της χώρας δεν οδήγησε πουθενά». Αυτό σημαίνει ότι η αντιμνημονιακή νίκη της Κυριακής θα είναι πύρρειος αν δεν υπάρξουν οι ανακατατάξεις που ανέφερα προηγούμενα και δεν σοβαρευτούν πολλές πλευρές ανάμεσα στις αντιμνημονιακές δημοκρατικές δυνάμεις. Δεν θα πρέπει τη χαρά του αποτελέσματος της Κυριακής να τη συνοδέψουν μικροπολιτικές σκοπιμότητες, ανικανότητες και η κυριαρχία των μετρίων. Διαφορετικά η απογοήτευση που υπήρξε από τα αδιέξοδα των κινημάτων των αγανακτισμένων θα συνοδευτεί από την απογοήτευση εκείνων που διαμορφώνουν τη σημερινή δυναμική εκλογική πλειοψηφία. Αυτό θα συμβεί ιδιαίτερα αν οι ηγεσίες που καλούνται να την εκφράσουν δεν σταθούν στο ύψος των περιστάσεων με ωριμότητα, γνώση και αποφασιστικότητα.
Συνολικά, όσο πιο γρήγορα τελειώνουμε με τους πολιτικάντικους τακτικισμούς και περάσουμε σε έναν δημοκρατικό διάλογο εναλλακτικών στρατηγικών, τόσο καλύτερα για τη χώρα.    

Από το press-gr