Η ΑΚΡΙΒΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΣ

της Γεωργίας Ευσταθίου


Η ηλεκτρονική εποχή σίγουρα μπορεί να μας λύσει τα χέρια και να μας έχει γλιτώσει από τον πονοκέφαλο της γραφειοκρατίας. Υπό την προϋπόθεση όμως αυτό να γίνεται σωστά και τα όποια χρήματα ξοδεύονται για έργα που οδηγούν στον εκσυγχρονισμό της χώρας να πιάνουν τόπο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως, ειδικά σε ό,τι αφορά στις ιστοσελίδες του Δημοσίου, η κατάσταση έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο και μέτρο.
Εκατομμύρια ευρώ ξοδεύτηκαν για την κατασκευή των portals των δήμων...... των νομαρχιών, των φορέων και γενικότερα του Δημόσιου τομέα. Σύμφωνα με τα στοιχεία του προγράμματος «Κοινωνία της Πληροφορίας», που έχουν στη διάθεσή τους τα «Επίκαιρα», οι δημόσιες υπηρεσίες μας θα έπρεπε να είναι εξοπλισμένες με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας, στα σχολεία και τα πανεπιστήμια της χώρας θα έπρεπε να σπουδάζουν υποψήφιοι… χάκερ και η Ελλάδα θα έπρεπε να έχει πάρει βραβείο hi-tech χώρας…

«Άλλος πίνει, άλλος κερνάει»…

Χαρακτηριστικό είναι πως στα πλαίσια του Γ’ΚΠΣ, στο πρόγραμμα «Κοινωνία της Πληροφορίας», 15.680.450 ευρώ διατέθηκαν αποκλειστικά για «ενέργειες ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης του κοινού» σχετικά με τα έργα του εν λόγω προγράμματος. Δηλαδή, δεν έφτανε που ξοδεύτηκαν, για παράδειγμα, 100.000 ευρώ για την κατασκευή της διαδικτυακής πύλης του Δήμου Ορεστιάδας, σπαταλήθηκαν και 45.000 ευρώ για να ενημερωθούν οι πολίτες ότι κατασκευάστηκε!
Βέβαια, για να κατασκευαστούν οι ιστοσελίδες φαίνεται πως η πείρα της εκάστοτε αναδόχου εταιρείας δεν αρκούσε και χρειαζόταν η «συνδρομή» κάποιου τεχνικού συμβούλου για το έργο. Για την ακρίβεια, για όλα τα έργα! Έτσι για τις δημοτικές ιστοσελίδες, για παράδειγμα, κάποιος «τεχνικός σύμβουλος του έργου» εισέπραξε 789.184 ευρώ!
Για να συντηρηθούν οι συγκεκριμένες ιστοσελίδες και να ανανεώνονται - κάτι που δεν συμβαίνει συχνά -, χρειάστηκε να εκπαιδευτούν οι εργαζόμενοι, να γίνουν ημερίδες ενημέρωσης κ.λπ. Το συνολικό ποσό που ξοδεύτηκε για την εκπαίδευση του προσωπικού του Δημοσίου στις νέες τεχνολογίες έφτασε τα 327 εκατ. ευρώ!
Την κουτοπόνηρη «λογική» του «τι μας νοιάζει εμάς; Ευρωπαϊκά χρήματα δεν είναι; Σάμπως τα βάζουμε από την τσέπη μας;» πρέπει να είχαν και οι ιθύνοντες της αστειότητας που αποκαλείται «κατασκευή δημοτικών διαδικτυακών πυλών». Η αλήθεια είναι πως το 80% χρηματοδοτείται από το Ευρωπαϊκό Ταμείο και το 20% από εθνικούς πόρους. Αυτό όμως δεν δικαιολογεί σε καμία περίπτωση την κατασπατάληση δημοσίου χρήματος σε έργα που ήταν εφικτό να υλοποιηθούν με το 1/10 των χρημάτων που δαπανήθηκαν.
Κι όμως, αν κάποιος απευθυνθεί σε μια σοβαρή εταιρεία ή έναν ελεύθερο επαγγελματία που διαθέτουν portal και ρωτήσει πόσο κόστισε η σχεδίαση και η κατασκευή του - εξοπλισμένου με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας -, κανείς δεν πρόκειται να απαντήσει πάνω από 60.000 ευρώ, εκτός πολύ ειδικών περιπτώσεων, όπου γίνεται χρήση ιδιαίτερα ακριβής πλατφόρμας και προχωρημένων εφαρμογών.

Η διαδικτυακή χαρά των… δημάρχων

Φαίνεται όμως πως στην περίπτωση των δημοτικών διαδικτυακών πυλών κάποιοι πιάστηκαν κορόιδα… Εκούσια ή ακούσια δεν το γνωρίζουμε. Πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς τα «φανταστικά» ποσά που ξοδεύτηκαν για την κατασκευή αυτών των portal; Επειδή ο κατάλογος είναι μεγάλος, καθώς περιλαμβάνει όλους τους δήμους της χώρας, θα ασχοληθούμε με κάποιες περιπτώσεις που πραγματικά «βγάζουν μάτι».
Η ανάπτυξη και λειτουργία του portal του Δήμου Αθηναίων κόστισε 942.106 ευρώ, η διαδικτυακή πύλη του Δήμου Περιστερίου 501.800 ευρώ, του Δήμου Αμαρουσίου 329.000 ευρώ, του Δήμου Αγίου Δημητρίου 301.400, όπως και του Δήμου Γλυφάδας. Ο Δήμος Κορυδαλλού έδωσε κάτι παραπάνω, πληρώνοντας την ιστοσελίδα του 354.000 ευρώ, ο Δήμος Κοζάνης πλήρωσε 312.646 ευρώ, ο Δήμος Κιλκίς 267.871 και ο Δήμος Αγίων Αναργύρων 300.000 ευρώ. Το portal του Δήμου Νέας Σμύρνης κόστισε 479.750 και το portal του Δήμου Αχαρνών 393.000 ευρώ.
Ο Δήμος Δράμας έδωσε 379.700 ευρώ για την κατασκευή της ιστοσελίδας του, ο Δήμος Τρικάλων 328.036, ο Δήμος Τρίπολης 249.500, ο Δήμος Ηρακλείου 243.294, ο Δήμος Κηφισιάς 267.000 και ο Δήμος Συκεών 290.003 ευρώ!
Πόσο λέτε να κόστισε το site του Δήμου Μεγαρέων; Πενήντα χιλιάδες ευρώ; Εξήντα; Όχι… 225.100 ευρώ! Τα Μέγαρα, δηλαδή, πρέπει να είναι διαδικτυακά πολύ μπροστά… Φυσικά όχι τόσο μπροστά όσο η Κεφαλλονιά, που έδωσε 405.709 ευρώ! Καμία από τις παραπάνω ιστοσελίδες δεν διαθέτει κάτι ιδιαίτερο, τεχνολογικά ξεχωριστό που θα μπορούσε να δικαιολογήσει τα χρήματα που δαπανήθηκαν. Καμία δεν έχει σχεδιασμό αντάξιο των ποσών που δόθηκαν. Στις συγκεκριμένες περιπτώσεις θα έπρεπε, σερφάροντας στις ιστοσελίδες των δήμων, να μένουμε έκθαμβοι με τον πρωτοποριακό σχεδιασμό τους, με τη λειτουργικότητά τους, με τις ενημερωμένες κατηγορίες τους, με όλα όσα τέλος πάντων θα έπρεπε να διαθέτουν για να δικαιολογηθούν τα χρήματα αυτά.
Χαρακτηριστικό επίσης είναι πως οι περισσότερες διαδικτυακές πύλες έχουν εκπληκτικά «κακή» ομοιότητα μεταξύ τους, τόσο στο σχεδιασμό όσο και στις λειτουργίες τους. Τα ποσά που δόθηκαν όμως για την κατασκευή τους σε κάποιες περιπτώσεις έχουν αποκλίσεις. Για παράδειγμα, η διαδικτυακή πύλη του Δήμου Βούλας, που κόστισε 84.800 ευρώ, είναι σχεδόν ίδια με την πύλη του Δήμου Χολαργού, η οποία όμως κόστισε 275.000 ευρώ! Γιατί τέτοια διαφορά; Τι παραπάνω ή λιγότερο έχει η μία από την άλλη; Σύμφωνα με τους «ειδικούς», τίποτα.
Για να μην αναφέρουμε πως σχεδόν σε καμία ιστοσελίδα δεν υπάρχει αγγλική έκδοση, τα «νέα» έχουν να ανανεωθούν κάποιους μήνες, πολλοί «σύνδεσμοι» πλέον δεν λειτουργούν ή παραπέμπουν σε αγγλόφωνες ιστοσελίδες και οι φωτογραφίες που έχουν αναρτηθεί είναι «προπολεμικές». Αυτό βέβαια, είναι ένα άλλο κόστος που βαρύνει πλέον τους δήμους και δεν περιλαμβάνεται στο κόστος σχεδίασης και κατασκευής. Κάτι που κάνει τις παραπάνω τιμές ακόμη πιο εξωφρενικές.

«Δεν κοστίζουν πάνω από 10.000 ευρώ»

«Οι τιμές αυτές ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας. Δεν υπάρχουν στην αγορά. Αν πάμε να πούμε σε κάποιον ιδιώτη να μας πληρώσει 500.000 ευρώ για να του σχεδιάσουμε και να του κατασκευάσουμε ένα portal, θα μας πετάξει έξω με τις κλοτσιές… και καλά θα κάνει», λέει στα «Επίκαιρα» ο Μ. Τσιμπίκος, ιδιοκτήτης μιας από τις πιο γνωστές εταιρείες σχεδιασμού και κατασκευής ιστοσελίδων, ο οποίος έχει δημιουργήσει τη διαδικτυακή εικόνα πολυεθνικών εταιρειών. «Επισκεπτόμενος τις εν λόγω διαδικτυακές πύλες διαπίστωσα πως δεν πληρούν ούτε τις βασικές προϋποθέσεις ενός λεγόμενου «καλού» έργου. Όταν μιλάμε για τέτοια ποσά, που σας ξαναλέω ότι δεν υπάρχουν, καταρχάς περιμένουμε σχεδιασμό τουλάχιστον ευρωπαϊκού επιπέδου. Εδώ, το σχεδιαστικό κομμάτι είναι ανύπαρκτο!» συνεχίζει ο κ. Τσιμπίκος και εξηγεί το πώς διαπιστώνεται η «προχειροδουλειά». «Το πρώτο που κοιτάζουμε στην κατασκευή μιας διαδικτυακής πύλης είναι η μηχανή προγράμματος, η οποία χρεώνεται μια φορά και στη συνέχεια ο χρήστης μπορεί να την επεκτείνει. Δηλαδή, είτε υπάρχει μία κατηγορία στο site είτε 10.000, η χρέωση είναι η ίδια. Έπεται ο σχεδιασμός, για τον οποίο τα είπαμε παραπάνω, και ακολουθεί η εγγραφή και η συντήρηση, που από ό,τι καταλαβαίνω στις συμβάσεις που έχουν υπογραφεί δεν βαρύνουν τις κατασκευάστριες εταιρείες αλλά τους δήμους. Δηλαδή, πού ξοδεύτηκαν όλα αυτά τα χρήματα; Σε τι; Οι δημοτικές διαδικτυακές πύλες στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι συνηθισμένες και απλές. Δεν βλέπεις κανένα… διαστημόπλοιο να κατεβαίνει μόλις ανοίγεις τη σελίδα. Βλέπεις ευρέως διαδεδομένες εφαρμογές που χρησιμοποιούνται και στα πιο φτηνά sites. Προσωπικά δεν θα τις κοστολογούσα περισσότερο από 10.000 ευρώ. Μην σας πω ότι είναι και πολλά»!.

«Το όλο ζήτημα βρίσκεται στην πλατφόρμα που «τρέχει» η ιστοσελίδα. Τα γραφιστικά δεν είναι ιδιαιτέρως ακριβά. Όσος κόσμος και να έχει δουλέψει για να φτιαχτούν αυτές οι ιστοσελίδες δεν δικαιολογούνται τέτοια ποσά. Οι εν λόγω διαδικτυακές πύλες δεν έχουν τίποτα το ξεχωριστό, τίποτα το ιδιαίτερο, τίποτα που να κοστίζει… Είναι απλές ιστοσελίδες που τις φτιάχνουμε καθημερινά για τους πελάτες που αναζητούν μια οικονομική λύση. Θέλετε να σας πω πόσο κοστολογώ, για παράδειγμα, την ιστοσελίδα του Δήμου Κορυδαλλού (για την οποία ξοδεύτηκαν 354.000 ευρώ); Θα τη χρέωνα στον πελάτη το πολύ…2.500 ευρώ!» λέει στα «Επίκαιρα» ο Α. Παπαγεωργίου, προγραμματιστής και κατασκευαστής ιστοσελίδων.
πηγή
http://dimotis-agan.blogspot.com/2011/01/blog-post_751.html