Σκέψεις και προτάσεις του Λυκούργου για τους μετανάστες.

Μετανάστευση και μεταναστευτική πολιτική

Συνοπτικό ιστορικό

Το 1990 – 1992, με την πτώση των καθεστώτων στην πρώην Ανατολική Ευρώπη και στην γειτονική μας Αλβανία, αρχίζει να εισρέει στην Ελλάδα μεγάλος αριθμός μεταναστών, οι οποίοι έδραξαν την ευκαιρία να αναζητήσουν ένα καλύτερο μέλλον σε μία ανεπτυγμένη Δυτική χώρα.

Η ελληνική Πολιτεία, την περίοδο εκείνη, αιφνιδιάστηκε απολύτως και το ρεύμα της μετανάστευσης έλαβε μεγάλες διαστάσεις και τελικώς, κατέστη μη ελεγχόμενο. Οι επεμβάσεις των Δυτικών Δυνάμεων σε περιοχές όπως το Αφγανιστάν και το Ιράκ επίσης συνετέλεσαν καθοριστικά στην δημιουργία ρευμάτων μετακίνησης από την ευρύτερη, αυτή, περιοχή (Αφγανιστάν, Ιράκ, Πακιστάν κ.λ.π.).

Χρειάστηκαν 10 περίπου χρόνια, προκειμένου η Ελληνική κοινωνία και η πολιτική ηγεσία της, να αντιληφθεί το γεγονός ότι η Ελλάδα από χώρα αποστολής ετρέπετο βαθμιαίως σε χώρα υποδοχής μεταναστών και επίσης, ότι η μετανάστευση είναι ένα φαινόμενο του οποίου η εμφάνιση και διαχείριση αφορά άμεσα στην κοινωνική συνοχή. Κατά συνέπεια, ότι πρόκειται για ένα σοβαρό και κρίσιμο ζήτημα το οποίο έπρεπε να αντιμετωπισθεί σοβαρά, ουσιαστικά και άμεσα.

Η πολιτική συγκυρία της εποχής, αφήρεσε από την ατζέντα των ημερών την μετανάστευση η οποία εξελισσόταν και δημιούργησε ένα μεγάλο αριθμό ανθρώπων οι οποίοι εκόντες-άκοντες κατέστησαν παράνομοι, χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα σχετικά με την διαμονή τους και εν πολλοίς την ύπαρξή τους. Μία πρώτη προσπάθεια νομιμοποίησης έγινε δια Προεδρικών Διαταγμάτων το 1997, ενώ –επιτέλους- το 2001 συντάσσεται και ψηφίζεται ο Νόμος 2910/2001. Μια προσπάθεια μεταναστευτικής πολιτικής με πολλά κενά και παραλείψεις, η οποία προσπαθούσε να αγγίξει ζητήματα όπως η πράσινη κάρτα, είσοδος στην Χώρα, διαμονή, νομιμοποίηση οικογενειακή επανένωση, εκπαίδευση. ασφάλιση, πολιτογράφηση κ.λ.π. Ήταν σίγουρα ένας κακός Νόμος, αλλά ήταν μία αρχή (άλλωστε σε όλα μας τα προβλήματα έχουμε μία υστέρηση στον χρόνο και την ποιότητα της αντίδρασής μας και την επίλυσή τους).

Η επόμενη προσπάθεια περί του θεσμικού πλαισίου έγινε από την σημερινή Κυβέρνηση με τον Νόμο 3386/2005 και τον 3536/2007.

Η ... επιτυχία είναι προφανής. Ούτε καν οι Κοινοτικές οδηγίες δεν εφαρμόζονται, με αποτέλεσμα η Χώρα να εκτίθεται διεθνώς και το φαινόμενο της μετανάστευσης να καθίσταται κλιμακηδόν –εξ αιτίας και μόνον της ανεπάρκειας της κυβερνητικής πολιτικής-, πρόβλημα.

Η μεταφορά –π.χ.- της αρμοδιότητας για κτήση αδείας διαμονής στην Περιφέρεια, δημιούργησε τεράστια γραφειοκρατικά προβλήματα, ενίσχυσε την ανάπτυξη παρανόμων κυκλωμάτων τα οποία απομυζούν τους μετανάστες και κατά συνέπεια εκπέμπουν το μήνυμα ότι «εάν πληρώσεις όλα γίνονται». Αν λάβουμε υπόψη ότι -σε ορισμένες, ευτυχώς λίγες, περιπτώσεις- προξενικοί υπάλληλοι μετέχουν σε κυκλώματα χρηματισμού προκειμένου να χορηγήσουν θεωρήσεις εισόδου (visa), τότε μπορούμε να καταλάβουμε πόσο αστείες είναι οι φωνές εκείνων που αλαλάζουν για την υποτιθέμενη έκνομη συμπεριφορά των μεταναστών στη Χώρα μας. Έχουμε χάσει εκ προοιμίου τον σεβασμό τους.

Είναι και δική μας ευθύνη η ανεξέλεγκτη έλευση τους, είναι δική μας ευθύνη η έλλειψη σεβασμού, η οποία ενδεχομένως επιδεικνύεται από μερίδα μεταναστών προς την έννομη τάξη.

Προσφάτως, μία ανόητη ενέργεια νεαρού αστυνομικού, πυροδότησε μια σειρά επεισοδίων και αναζωπύρωσε τις συζητήσεις σχετικά με την μετανάστευση.

Επίσης, μετά και τις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, αισθάνομαι ότι η ίδια γνωστή συνταγή η οποία περιλαμβάνει επιχειρήσεις «σκούπα» και ποικίλους τηλεσχολιασμούς θα εφαρμοσθεί πρόσκαιρα.

Όπως πάντοτε συμβαίνει στην Χώρα μας, η συζήτηση εξετράπη από τον ακριβή στόχο – ο οποίος δεν μπορεί να είναι άλλος εκτός από τον σχεδιασμό, επιτέλους, μιας ουσιαστικής και σοβαρής πολιτικής για την μετανάστευση- , σε δευτερευούσης σημασίας σημεία.

Σημασία, πρωτίστως, δεν έχει εάν ο αστυνομικός ήξερε Αραβικά ή είχε γνώση των Ισλαμικών εθίμων και δοξασιών, σημαντικό είναι να έχει παιδεία τέτοια που θα υποστηρίζει την εργασία του, θα τον καθιστά ικανό να διακρίνει τις καταστάσεις, να προσαρμόζει την συμπεριφορά του κατ΄ αναλογία και να κατανοεί τις συνέπειες των ενεργειών του.

Κρίσιμο σημείο δεν είναι, κατ΄ αρχάς, ο αριθμός των μεταναστών και το εάν θέλουμε λιγότερους ή περισσότερους. Κρίσιμο σημείο είναι η ύπαρξη Πολιτικής και σχεδιασμού για την μετανάστευση.

Σημεία προβληματισμού επί της μεταναστευτικής πολιτικής

Ένα θέμα, το οποίο, πλέον, ευρίσκεται στην «ατζέντα» της καθημερινότητας, είναι η παρουσία πολλών χιλιάδων μεταναστών στην Χώρα. Προκαλεί, βέβαια, θυμηδία η όψιμη ενδελέχεια που επιδεικνύουν διάφοροι επαΐοντες –οι περισσότεροι εκ των οποίων λοιδορούσαν όσους έθιγαν το θέμα, το οποίο, παλαιότερα αξιολογούσαν ως μια ακόμη γραφικότητα.

Από μιας αρχής, απαιτείται ολοκληρωμένη και σοβαρή μεταναστευτική πολιτική, η οποία θα σχεδιασθεί μεν στο πλαίσιο των προοδευτικών και ανθρωπιστικών αξιών, θα είναι όμως πολιτική και όχι προσχηματική φιλανθρωπία και θα έχει ως παράλληλους αποδέκτες τον μετανάστη και τον ημεδαπό πολίτη.

Σήμερα, στην χώρα, το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο, είναι ασαφές, ανεπαρκές, εν μέρει φοβικό και περιβάλλεται από την γνωστή -ελληνικού τύπου- αύρα αφελούς και πρόχειρης προσεγγίσεως.

Δεν έχει στόχους και προσανατολισμό, δημιουργήθηκε δε εν βρασμώ, υπό την πίεση γεγονότων που ερέθισαν την κοινή γνώμη και κατά συνέπεια δεν έχει ως γενεσιουργό αίτιο την παραγωγή εργαλείου για την άσκηση ουσιαστικής πολιτικής και εξεύρεση πραγματικών λύσεων, αλλά, στρέφεται στην κατεύθυνση κατευνασμού της αγανάκτησης (δίκαιας ή άδικης) της κοινής γνώμης, με μοναδικό στόχο την απόσβεση των «κραδασμών» στο εκλογικό σώμα.

Δηλαδή, το θέμα (ειρήσθω εν παρόδω, μην ξεχνάμε ότι αφορά ανθρώπους), ενώ έπρεπε να εξετάζεται ως ένα φαινόμενο παγκόσμιο και διαχρονικό, ενώ πρέπει να συγκρατείται ότι αντικειμενικά, σε κάποιες περιπτώσεις, οι συνθήκες προβάλλουν την μετανάστευση ως μοναδική επιλογή επιβίωσης και που επιπροσθέτως έχει άμεσες συνέπειες στην κοινωνική συνοχή της χώρας υποδοχής, αυτό, ανάγεται σε πρόβλημα -μετά και την δημιουργία θορύβου, ο οποίος προκαλείται συνήθως μετά από κάποιο σοβαρό, ενίοτε δυσάρεστο, γεγονός (π.χ. διαδηλώσεις μουσουλμάνων μεταναστών με αφορμή, δηλουμένη απρεπή συμπεριφορά αστυνομικού)-, επακολουθεί η γνωστή τηλε - πασαρέλα «σοφών» ή «κατ΄ επάγγελμα αγανακτισμένων πολιτών», και οι αποφάσεις λαμβάνονται εν θερμώ με συνέπεια να υπάρχει εκτροπή από τον πολιτικό στόχο.

Το επιχείρημα το οποίο, προτάσσεται προκειμένου να δικαιολογηθεί το θεσμικό και πολιτικό έλλειμμα, ότι η Ελλάδα από χώρα αποστολής μεταναστών, μετεβλήθη σε χώρα υποδοχής και κατά συνέπεια, δεν είχε την απαιτούμενη εμπειρία ως Πολιτεία να διαχειρισθεί την μεταναστευτική παλίρροια, είναι μεν πραγματικό, αλλά, είχε κάποια βάση προ 7-10 ετών. Η επίκλησή του, σήμερα, ή αποτελεί πρόσχημα ή επιχειρεί να δώσει άλλοθι στην ανεπάρκεια και την αδυναμία των πολιτικών δυνάμεων να προτείνουν ουσιαστικές λύσεις, καθ΄ όσον οι αποφάσεις ελήφθησαν και λαμβάνονται, υπό το πρίσμα της θεωρήσεως που προανέφερα.

Η θυμική προσέγγιση δεν ωφελεί και δεν οδηγεί σε ουσιαστικές, βιώσιμες και εν τέλει πραγματικές λύσεις. Η αντιμετώπιση των μεταναστών και του μεταναστευτικού φαινομένου είτε με την αβάστακτη αριστεροφανή ελαφρότητα που ο Συνασπισμός και άλλες αριστερίστικες ομάδες έχουν, είτε με την φοβική, στα όρια του ρατσισμού και εθνικιστικού προσανατολισμού αντίληψη που επικρατεί στην θέση του ΛΑ.Ο.Σ. και μεγάλων τμημάτων της Νέας Δημοκρατίας, παράγει μόνον θόρυβο και τηλεοπτικά παράθυρα, εντυπωσιασμού και αυτοϊκανοποιήσεως.

Το ΠΑΣΟΚ, εν όψει μάλιστα και της αναλήψεως της ευθύνης διακυβέρνησης της Χώρας, έχει υποχρέωση να προβεί σε κατάθεση ολοκληρωμένης πρότασης, η οποία, θα λύνει προβλήματα μεταναστών και ημεδαπών, σε βάθος χρόνου με σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα και ταυτοχρόνως την διασφάλιση κατάλληλων όρων για την βελτίωση του επιπέδου ζωής των Ελλήνων πολιτών (ο όρος με την τυπική του έννοια).

Είναι απαραίτητο να υπάρξει πλήρης ανασκευή του σημερινού πλαισίου και να εξετασθεί υπό ολιστική οπτική η μετανάστευση και όχι αποσπασματικά. Απαιτείται πολιτική θεώρηση και όχι μόνον διοικητική θεραπεία. Δηλαδή, πρέπει να δημιουργηθούν πολιτικές ουσιαστικής ένταξης των ευρισκομένων, ήδη, στην Ελλάδα μεταναστών, σχέδιο και στρατηγική τόσο για την διαχείριση του πληθυσμού που υπάρχει στη Χώρα αλλά και επανεξέταση του πλαισίου χορηγήσεως Ασύλου και διαδικασιών νομιμοποιήσεως μεταναστών, προσφύγων και όσων εισήλθαν παράνομα στην Χώρα (καθίσταται ιδιαίτερα αναγκαίο μετά και την απόφαση της ομάδας Dublin Group 2), επεξεργασία και λήψη μέτρων ανασχέσεως του κύματος που δημιουργείται λόγω συμβάντων που υποχρεώνουν ομάδες πληθυσμών σε αναγκαστική μετακίνηση (όπως κοινωνικές – πολιτικές κρίσεις, ένοπλες συγκρούσεις ή επεμβάσεις, φυσικές καταστροφές κ.ά), κυρίως στις χώρες της Αφρικής και της Ασίας.

Συγκεκριμένα πεδία που πρέπει να επανεξετασθεί και αναθεωρηθεί το υπάρχον πλαίσιο και να δημιουργηθούν νέες πολιτικές παρεμβάσεων, είναι αυτό που αφορά:

• στην είσοδο και παροχή αδειών διαμονής,

• στην χορήγηση αδειών διαμονής στους επί μακρόν διαμένοντες,

• στις προϋποθέσεις και διαδικασία για οικογενειακή συνένωση,

• στους όρους εργασίας εξηρτημένης ή μη,

• στις προϋποθέσεις, διαδικασία και κατηγορίες χορηγήσεως Ασύλου.

== Πρωτίστως, εφ΄ όσον όλοι συμφωνούν στην διαπίστωση ότι το θέμα είναι πολιτικό, είναι αναγκαία προϋπόθεση, η ύπαρξη πολιτικού θεσμού ο οποίος θα έχει την ευθύνη εφαρμογής και σχεδιασμού της μεταναστευτικής πολιτικής. Η δημιουργία Γραμματείας Μεταναστευτικής Πολιτικής, δεν επαρκεί καθ΄ όσον μια Γραμματεία έχει κυρίως Διοικητική αρμοδιότητα και όχι πλήρη πολιτική δυνατότητα.

== Πρέπει να υπάρξουν παρεμβάσεις σε δύο επίπεδα, δηλαδή τόσο σε εθνικό όσο και στο επίπεδο της Ε.Ε.. Είναι αναγκαίο να δημιουργηθεί πλαίσιο δράσεων και πολιτική στα όργανα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, που θα συμβάλλουν στην οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη των κυρίων χωρών προελεύσεως του μεγάλου όγκου οικονομικών μεταναστών (Πακιστάν, Ινδία, Αφρικανικές χώρες κ.λ.π.), εις τρόπον ώστε να δημιουργηθούν όροι και προϋποθέσεις συγκρατήσεως του μεταναστευτικού ρεύματος. Δηλαδή, στο Πακιστάν π.χ. υπάρχουν θέσεις εργασίας, πλην όμως, οι αμοιβές είναι τέτοιου επιπέδου που καθιστούν την επιβίωση σχεδόν αδύνατη. Μια πολιτική η οποία θα στοχεύει στην βελτίωση των δομών της παραγωγής και στον εκσυγχρονισμό των συνθηκών εργασίας, θα δώσει την δυνατότητα καλύτερης προοπτικής εντός της συγκεκριμένης χώρας και να περισταλεί σημαντικά ο αριθμός των ανθρώπων οι οποίοι –εξ αντικειμενικών συνθηκών-, υποχρεούνται σε μετακίνηση. Η Ελληνική Κυβέρνηση, σε συνεργασία και με άλλα Κράτη – Μέλη της Ε.Ε., μπορεί αποφασιστικά να προτείνει, να διεκδικήσει και να συμβάλλει στην δημιουργία μιας τέτοιας πολιτικής, η οποία εστιάζει στην πρόληψη και όχι στην καταστολή.

Αν λάβουμε υπ΄ όψη, τα ποσά που διατίθενται για τις δράσεις της ECHO και άλλων προγραμμάτων, θα καταλάβουμε ότι δεν είναι ανεδαφικός ένας τέτοιος σχεδιασμός και βεβαίως μπορεί να έχει αποτελέσματα. Απαιτείται διαφορετικός προσανατολισμός και στρατηγική.

== Σημαντικό είναι βέβαια να μην λησμονείται ότι η εύρεση εργατικού δυναμικού από άλλες χώρες, αποτελεί πολλές φορές πραγματική ανάγκη. Στην κατεύθυνση αυτή, είναι απολύτως χρήσιμο, να αναθεωρηθεί, σε εθνικό επίπεδο, το θεσμικό πλαίσιο για μετακλήσεις υπαλλήλων και εργατών, να απλουστευθεί η διαδικασία έτσι ώστε να μην καταφεύγει ο εκάστοτε εργοδότης στην αναζήτηση προσωπικού από τις τάξεις των παρανόμως ευρισκομένων στην Χώρα μεταναστών. Σήμερα, αυτό συμβαίνει με αποτέλεσμα να αναπτύσσεται και σχεδόν να «θεσμοθετείται» η μαύρη απασχόληση, να δημιουργείται τεράστια πηγή «εισφοροδιαφυγής» στα ασφαλιστικά ταμεία και εν τέλει να σχηματίζεται μια κακή πραγματικότητα, η οποία, συσσωρεύει εντάσεις και ανατροφοδοτεί έναν φαύλο κύκλο αδικίας.

== Η διαδικασία απονομής αδειών διανομής στους υπάρχοντες μετανάστες πρέπει να απορρίψει την ευκολία της εισπρακτικής λογικής που σε συνδυασμό με την γραφειοκρατία, προβάλλεται ως μέτρο αποτροπής και αποθαρρύνσεως των μεταναστών να υποβάλλουν αιτήσεις κτήσεως νομιμοποιητικών εγγράφων. Η εμπειρία έδειξε ότι δεν έχει καν ελάχιστο αποτέλεσμα, αλλά, δίδει την δυνατότητα αναπτύξεως κυκλωμάτων χρηματισμού. Τα θέματα των κακών μισθών των υπαλλήλων και της ανεργίας των δικηγόρων, δεν είναι δυνατόν να λυθούν από τους μετανάστες.

== Η επιστροφή της αρμοδιότητος χορηγήσεως αδειών διαμονής στους ΟΤΑ α΄ και β΄ βαθμού, αποτελεί την πιο ορθή και αποτελεσματική πρακτική, εφ΄ όσον οι μετανάστες στον Δήμο και την κοινότητα κοινωνικοποιούνται, διαβιούν και έρχονται σε επαφή με την κοινωνία της χώρας υποδοχής. Αυτό, ευνοήτως, προϋποθέτει εκπαιδευμένα στελέχη και προσωπικό στις υπηρεσίες που θα αναλάβουν αυτή την αρμοδιότητα.

Η Ευρωπαϊκή δύναμη για την φύλαξη των συνόρων της Ε.Ε. πρέπει να ενισχυθεί με ουσιαστικές αρμοδιότητες, υλικό έμψυχο και τεχνολογική υποδομή και φυσικά να επιβάλει στις όμορες χώρες της Ε.Ε. να «αυστηροποιήσουν» την πρακτική τους στην διακίνηση μεταναστών.

== Μέγιστο ζήτημα για όσους μετανάστες, ήδη, διαβιούν νομίμως εντός της Χώρας αποτελεί η διαδικασία για οικογενειακή συνένωση. Η Ε.Ε. έχει εκδώσει σχετικές οδηγίες, οι οποίες, όμως, δεν έχουν τύχει ορθής εφαρμογής από τις ελληνικές Αρχές. Η σημερινή πρακτική, δημιουργεί προβλήματα γραφειοκρατίας και δίδει την δυνατότητα δημιουργίας κυκλωμάτων χρηματισμού. Αυτή η πρακτική, συσσωρεύει προβλήματα και διακινεί συναισθήματα αγανάκτησης και οργής, ενώ, εμφιλοχωρεί ο κίνδυνος, κάποια στιγμή να οδηγηθούμε σε εκρήξεις με απρόβλεπτες συνέπειες.

Είναι αναγκαίο, η Χώρα να εφαρμόσει πλήρως τις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να παύσει να παίζει «κρυφτούλι». Είναι μεγάλη ευθύνη η παραμονή τόσων χιλιάδων ανθρώπων στην Χώρα και πρέπει να την αναλάβουμε, επιτέλους, στο ακέραιο.

== Ομοίως, είναι απαραίτητο, να σταματήσουν οι διακρίσεις στην δυνατότητα επαγγελματικής προοπτικής των μεταναστών και να απαλειφθούν οι δυσμενείς διατάξεις που καθορίζουν τις προϋποθέσεις ενάρξεως επαγγέλματος για όσους μετανάστες θέλουν να δοκιμάσουν την τύχη τους ως ελεύθεροι επαγγελματίες ή θέλουν να ανοίξουν κάποια επιχείρηση. Επίσης, είναι απαραίτητο να αρθεί κάθε περιοριστικός όρος ο οποίος εμποδίζει την ελεύθερη διακίνηση των μεταναστών προς εξεύρεση εργασίας, καθ΄ όσον, δεν έχω αντιληφθεί να επεβλήθη –μέχρι στιγμής-, καθεστώς που αποτρέπει ή απαγορεύει την ελεύθερη μετακίνηση εντός της επικράτειας.

== Η αγορά από μετανάστες των ενσήμων (250), για να συμπληρωθεί ο απαιτούμενος αριθμός για χορήγηση άδειας διαμονής, πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο σοβαρής συζήτησης, καθ΄ όσον με το σημερινό καθεστώς δύναται να θεωρηθεί ότι η Πολιτεία, εμμέσως, αναγνωρίζει την ανασφάλιστη εργασία.

== Επί του ζητήματος των αδειών επί μακρόν διαμενόντων, χρειάζεται να εναρμονισθεί το πλαίσιο με τις Οδηγίες της Ε.Ε. –κάτι το οποίο δεν συμβαίνει ή η εφαρμογή είναι ελλιπής-, στο δε πεδίο των πολιτογραφήσεων, θεωρώ ότι είναι, τουλάχιστον, άκομψο το να υποχρεούνται οι αιτούντες αλλοδαποί στην καταβολή 1500 ευρώ προκειμένου να υποβάλλουν την αίτηση, ποσόν το οποίο, εκτός του ότι είναι υπερβολικό, δεν επιστρέφεται σε περίπτωση απορρίψεως της αιτήσεως. Μία πρακτική μπορεί να είναι η καταβολή ποσού 100-150 ευρώ κατά την κατάθεση της αιτήσεως και σε περίπτωση εγκρίσεώς της η καταβολή κάποιου ποσού για την ολοκλήρωση της διαδικασίας.

== Είναι, εκτιμώ, απολύτως χρήσιμη η αξιοποίηση των ΜΚΟ στην διαδικασία ένταξης των μεταναστών, με την από κοινού (ΜΚΟ & ΟΤΑ ή άλλων φορέων) δημιουργία κέντρων τα οποία θα ενημερώνουν και θα υποστηρίζουν τους μετανάστες και θα τους βοηθούν, τόσο σε ότι αφορά στην επαφή τους με την Διοίκηση –δεδομένης της πραγματικότητας σε αυτήν καθώς και της εφεκτικότητος που παρουσιάζει έναντι των αλλοδαπών η πλειοψηφία των υπαλλήλων ή την έλλειψη δυνατότητας επικοινωνίας λόγω γλώσσας.

Τα Κέντρα αυτά με την υποστήριξή τους κυρίως από εθελοντές, δημιουργούν μια φιλική και προσηνή δομή και παραλλήλως, μπορεί να παρέχουν νομικές συμβουλές, διευκολύνσεις στην κατάρτιση φακέλων προς τις υπηρεσίες, μαθήματα γλώσσας κλπ, ενώ μπορούν να λειτουργήσουν και ως δομές διαφύλαξης των πολιτιστικών παραδόσεων των μεταναστών.

== Τέλος, εξ ίσου, κρίσιμο ζήτημα αποτελεί η διαδικασία απονομής ασύλου. Η Ελλάδα πολλές φορές, έχει υποστεί σφοδρή κριτική από την διεθνή κοινότητα, σχετικά με την διαδικασία απονομής Ασύλου σε προσφεύγοντες. Αληθές είναι, ότι ο αριθμός των όσων έρχονται –είτε τυπικώς εντάξει είτε όχι-, στην Χώρα και προσφεύγουν στις Αρχές αιτούντες άσυλο, είναι μεγάλος. Παρά ταύτα όμως, υπάρχουν και πρέπει να τύχουν αντιμετωπίσεως στην βάση των πολιτισμένων κανόνων και ανθρωπιστικών αρχών. Τα κέντρα υποδοχής, δεν πρέπει να θυμίζουν φυλακές, πρέπει να διασφαλίζεται κάθε συνθήκη υγιεινής διαβιώσεως και να μην καθίσταται επισφαλής η υγεία των διαμενόντων σε αυτά, αλλά και να μην δημιουργούνται κακές συνθήκες, εν γένει, για την Δημόσια υγεία.

== Πρέπει να είναι ανοικτά και να δίδεται η δυνατότητα στους παραμένοντες σε αυτά να επικοινωνούν με την τοπική κοινωνία και να μπορούν να εργασθούν, ενώ πρέπει να λαμβάνεται πρόνοια για την άμεση έναρξη μαθημάτων ελληνικής γλώσσας, έτσι ώστε να διευκολύνονται στην επικοινωνία και ιδιαιτέρως για τα παιδιά, να διευκολύνεται η άμεση ένταξή τους σε εκπαιδευτικές δομές.

Ενδεχομένως και σε συνεργασία με την Ε.Ε. να δίδεται ένα βοήθημα προκειμένου να αντιμετωπίζουν τα πρώτα έξοδά τους.

Επίσης, εάν έχουν κάποιον συγγενή ή γνωστό στην Ελλάδα, να ζητείται εγγύηση από αυτόν και να μπορούν να παραμείνουν μαζί του, μέχρις ότου εξετασθεί το αίτημα τους.

== Η εξέταση του αιτήματος, πρέπει να είναι άμεσος, 3-4 μήνες είναι ικανός χρόνος και κατόπιν σε όσους συντρέχουν λόγοι χορηγήσεως να δίδεται ισχυρό νομιμοποιητικό έγγραφο. Εάν κριθεί σκόπιμο και μετά από ανάλογη μελέτη, είναι δυνατόν να υπάρχουν δύο βαθμίδες κρίσεως. Σε κάθε περίπτωση, είναι απαραίτητο να χορηγείται νομιμοποιητικό έγγραφο με ισχύ έως την τελική κρίση του αιτήματος. Η προδικασία, είναι δυνατόν να διεκπεραιώνεται στα σημεία εισόδου –όπου και τα περισσότερα κέντρα υποδοχής-, με στόχο την ελαχιστοποίηση του αριθμού, όσων ανεξέλεγκτα αφήνονται να μεταβούν στην Αθήνα προς υποβολή αιτήματος, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται φαινόμενα με ανθρώπους να «στοιβάζονται» σε εγκαταλελειμμένα κτίρια (όπως προσφάτως αυτό του Εφετείου κ.λ.π.) ή να γίνονται βορά στα νύχια διαφόρων επιτηδείων συμπατριωτών τους ή/και ημεδαπών. Ευνοήτως, πρέπει να ενισχυθεί η δύναμη των υπαλλήλων (αστυνομικών και διοικητικών ) στις περιοχές όπου θα υπάρχουν τα Κέντρα Υποδοχής.

Επ΄ αυτού, του ζητήματος Ασύλου, νομίζω ότι θα ήταν δυνατόν να ανοίξει μια ευρύτερη συζήτηση σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης, σχετικά με την διαδικασία χορηγήσεως Ασύλου. Θεωρώ ότι αποτελεί υποκρισία το γεγονός ότι από μιας πλευράς η Ε.Ε. θέτει αποτρεπτικούς και άκρως γραφειοκρατικούς όρους χορηγήσεως θεωρήσεων εισόδου από τις κατά τόπους Προξενικές Αρχές, ενώ από την άλλη, Κράτη- Μέλη της έχουν μεγάλη ευκολία στην χορήγηση Ασύλου εντός της επικράτειας τους και μάλιστα με όρους που απολύτως πληρούν τις ανθρωπιστικές αξίες του πολιτισμού μας.

Αυτό, έχει ως φυσικό αποτέλεσμα την αύξηση της πελατείας και των κερδών, των συγχρόνων δουλεμπόρων οι οποίοι διακινούν παρανόμως όσους θέλουν να «αποδράσουν» είτε από την μιζέρια είτε από πραγματικούς κινδύνους για τη ζωή τους. Μία σκέψη ίσως είναι η δυνατότητα υποβολής αιτήματος Ασύλου επιτοπίως στις Διπλωματικές ή Προξενικές Αρχές σε περιοχές όπου υπάρχει σοβαρή κρίση ή εμπόλεμη κατάσταση (π. χ. Ιράκ κλπ). Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να σταματήσει αυτή η «βιομηχανία». Επίσης, πρέπει να τεθεί σε διάλογο η κατηγοριοποίηση των περιπτώσεων στις οποίες χορηγείται Άσυλο.

Δεν θεωρώ ότι εκάλυψα όλες τις πτυχές του θέματος, ελπίζω όμως να έθιξα κάποια καίρια σημεία που αφορούν στην μεταναστευτική πραγματικότητα και –έστω και ακροθιγώς-, να προσέθεσα κάτι θετικό στον, όλο, διάλογο.

Σήμερα, που ολοκληρώνεται η γραφή αυτού του κειμένου, το ΠΑΣΟΚ έχει αναλάβει την ευθύνη διακυβέρνησης της Χώρας και έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι πολλά από τα προαναφερόμενα θα επιλυθούν και πλέον ολοκληρωμένα, θα ληφθούν άμεσα τα απαραίτητα μέτρα θεραπείας και θα υπάρξει, επιτέλους, ολοκληρωμένη, ουσιαστική και σοβαρή πολιτική, εφ΄όσον είναι αναμφισβήτητο γεγονός ότι ο Πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, είναι ο πρώτος πολιτικός ηγέτης που αντελήφθη την κρισιμότητα του ζητήματος και έχει εμπράκτως αποδείξει την βούληση αλλά και την ευαισθησία του.

Σε επίμετρο, θέλω να υπογραμμίσω την ανάγκη αναβαθμίσεως του ρόλου των ΟΤΑ, την αξιοποίηση των ΜΚΟ στην διαδικασία ένταξης (γλώσσα, εκπαίδευση, διαφύλαξη πολιτισμικών χαρακτηριστικών) και κυρίως την ψυχραιμία με την οποία πρέπει να αντιμετωπίσουμε το ζήτημα.

του λυκούργου χατζάκου

πηγή www.shoqatavellazerimi.com